Masters: onmogelijk!

Door: Martijn van den Berg

Nu ik iets meer dan het jaar verwijderd ben van het einde van mijn studie, is het tijd om voorzichtig te gaan denken aan wat ik na deze studie wil doen. Ik kan vol voor een baan gaan, of verder studeren. In dat geval zou ik voor een master moeten gaan. Alhoewel dit me wel erg trekt, is dit, zeker met de afschaffing voor studiefinanciering, voor veel studenten nagenoeg onmogelijk.

Uit onderzoek is gebleken dat een student met een master anderhalf keer zo veel verdient als iemand met alleen een bacheloropleiding. Dit concept is voor een student erg aantrekkelijk. Daarnaast is een master de ultieme specialisatie: je mag na vele jaren school precies kiezen wat je wil doen. Na zo veel jaar heb je genoeg de kans gehad om te weten wat je wilt, met een master mag je het gaan onderzoeken, in een plaats naar je eigen keuze. Kortom: een master is voor veel studenten zeer aantrekkelijk.

Nu heb ik het niet erg slecht wat betreft financiën, maar er zijn genoeg studenten die net rond kunnen komen van een maximale beurs plus een milde lening. Ongelofelijk gemotiveerde studenten, die graag de kans zouden hebben om nog even verder te studeren. Deze zullen maximaal moeten lenen, met een baantje erbij om dit te kunnen betalen.

Nu kan je natuurlijk bijna rentevrij lenen bij DUO. Dit klinkt wel fantastisch, maar na je studie zit je met een studieschuld opgescheept, en met het huidige economische klimaat heb je een redelijke kans dat je niet meteen een baan vindt. Dit is dus een enorm risico.

Ik ben zelf erg blij dat ik waarschijnlijk nog een master kan doen, met een redelijke keuze. Ik vind de gedachte dat ik binnenkort ergens permanent het schoolleven verlaat erg raar. Ik geniet er nog erg van om elke dag dingen te leren, en daarnaast de vrijheid die je als student hebt. Je hoeft alleen nog maar voor jezelf te zorgen. Helaas zijn er genoeg studenten die dit perspectief niet kunnen hebben, en waarvoor de keuze lastiger zal zijn. En dat is erg vervelend voor al deze hardwerkende studenten.

Denken over de toekomst

Door: Martijn van den Berg

Ik zit inmiddels in het derde jaar van mijn opleiding. Dit betekent dat ik voorbij halverwege mijn opleiding ben. Het laatste jaar is een stage van 40 uur in de week. Dit betekent dat ik dit jaar moet gaan kiezen welke kant ik op wil met mijn opleiding, want als ik een stage kies waar ik niets aan vind, zit ik er een jaar mee opgescheept, en als ik daarna een baan kies waar ik niets aan vind, mag ik blijven zoeken. Daarom zijn we nu bezig in de les met proberen te ontdekken waar we later willen gaan werken.

Ik vind het heel erg moeilijk om te praten over "wat ik later wil gaan worden". En met mij vele anderen. Dit is niet gek, aangezien de meeste mensen van mijn opleiding uiteindelijk niet rechtstreeks in de horeca gaan werken. Je aanmelden voor de hotelschool is eigenlijk gewoon zeggen dat je graag manager wilt worden, en dat je later iets met mensen wil gaan doen.

Dus hoe ga ik nu voor het einde van het jaar weten wat ik nu eigenlijk wil met mijn opleiding? Ik heb bijna nul ervaring met leidinggeven, laat staan leidinggeven in de horeca. Ik heb de kans gehad om praktijkervaring op te doen, maar dat was in het hotel van de school, maar dit is amper vergelijkbaar met een baan hebben in een echt bedrijf, omdat je continu met medestudenten aan het werk bent. Ik heb compleet geen idee van hoe mijn leven er uit gaat zien als ik een bepaalde sector kies.

En dat is toch wel beangstigend, als je bedenkt dat ik toch ergens mijn brood moet gaan verdienen, en dat ik daarvoor toch de meeste van mijn wakkere uurtjes daar moet doorbrengen. Maar ik moet toch wel gaan nadenken over wat ik leuk ga vinden, anders moet ik straks op het laatste moment een keuze maken. Voor mij lijkt de keuze op dit moment onmogelijk. Mag ik niet nog gewoon een tijdje lekker student zijn?

O ja: de komende weken is het herfstvakantie in Nederland. We zijn weer terug op maandag 31 oktober.

Een Audi of toch maar een diploma?

Door: Mark Hamstra (via Martijn van den Berg)

Er zijn veel studenten die op weg naar het diploma een groot gebrek aan motivatie krijgen. Een studie duurt vaak vier jaar of meer en in die tijd kan er veel gebeuren. Een van die mensen is Mark Hamstra, een goede vriend van mij. Ik heb hem daarom gevraagd om een stukje te schrijven voor het weblog.

Sinds september 2009 volg ik de opleiding International Hospitality Management in Leeuwarden, veelal samen met Martijn van den Berg welke vaker voor dit blog schrijft. De keuze voor IHM stond jaren geleden al vast, en ik heb ook nooit getwijfeld aan mijn studiekeuze. De horeca spreekt mij aan, en IHM is een erg brede opleiding waarin je klaargestoomd wordt voor management – iets waar ik zeker later mee bezig wil gaan.

Tot februari 2011 – toen sloeg ineens de twijfel toe. Naast mijn studie ben ik al een ruime tijd (1-2 jaar) bezig met het ontwikkelen van websites. Toen in December 2010 een einde kwam aan het bedrijf wat ik samen met een goede vriend gerund heb, ben ik wel verder gegaan. Als freelancer dit keer, en gewoon naast mijn studie. Hoewel ik veel geleerd heb bij het runnen van het bedrijf liep dat nooit echt lekker. Vaak was ik langer bezig met de administratie dan met een site, en het contact liep ook niet altijd even soepel… lang leve het gezegde 'al doende leert men'.

Maar goed. Toen ik in januari ineens “vrij” was heb ik direct mijn netwerk, voornamelijk via Twitter, ingezet en twee dagen na een tweet waarin ik aankondigde mij op MODX, een website beheer systeem, te gaan storten had ik mijn eerste freelance project binnen. Hoera! Door de korte lijn met de klant in Canada via Twitter, Skype en e-mail was dit project binnen anderhalve week klaar. Uiteraard direct een factuur gestuurd.. waarop ik een e-mail terug kreeg of ik zin had in nog een project – hij kon nog wel wat hulp gebruiken. Inmiddels ruim twee maanden en een project of vijf verder heb ik ook andere klanten gehad, en begint mijn netwerk zo langzamerhand in te zien dat ik de kennis in huis heb. Nu word ik regelmatig benaderd door anderen, waaronder ook enkele grotere namen, die mij graag zouden willen inhuren. Mijn uurloon is ondertussen in twee maanden tijd verdubbeld naar een niveau waar veel mensen jaloers op zouden zijn, maar hoe zat dat nou ook al weer met die opleiding…

Zonder op te scheppen kan ik zeggen dat ik volgende week zou kunnen beginnen om fulltime te freelancen – ik heb genoeg potentiële klanten die ik op dit moment bewust een beetje op afstand houd in verband met tijdgebrek, en de Canadees waar het eigenlijk mee begonnen is heeft ook genoeg projecten lopen waarin hij mij zou willen betrekken… alleen ik heb er geen tijd voor. Doordat ik mijn opleiding tot nu toe behoorlijk serieus heb genomen en (als ik ga) graag goed voorbereid naar de les ga, heb ik vaak pas ’s avonds laat tijd om aan projecten te werken. Vervolgens ben je een paar uur bezig op zo’n avond en voor je het weet is het vijf uur voor je eindelijk in bed ligt. Dat is een week geen probleem, maar eigenlijk loopt dat nu al zo sinds eind februari en dat is best lastig om vol te houden. En wat moet je dan?

Zowel de opleiding als het freelancen beide aanhouden wordt zwaar – heel zwaar. Helemaal als je beide serieus wilt nemen en daarbij beschikbaar wilt blijven voor je klasgenoten én je (goed) betalende klanten. Eigenlijk is dat helemaal geen optie, want wat je doel ook is in het leven, je kunt het niet bereiken zonder je er volledig op te storten. Zou ik mij nu op school storten, kan ik beter meteen stoppen met freelancen om mensen niet teleur te stellen. Maar dan mis ik wel een érg leuk zakcentje in de maand.

Andersom geldt het ook: als ik mij op het freelancen zou storten kan ik beter per direct stoppen met de opleiding, maar dan rij ik over een paar maanden wel in een splinternieuwe Audi A1 met m'n MacBook Pro op de passagiersstoel onderweg naar Schiphol voor een weekendje in Engeland om een klant te ontmoeten. Overdreven? Amper, maar die Audi komt er dan sowieso.

Nu zit ik dus met een dilemma, wat ongetwijfeld niet de laatste keer zal zijn.

Mijn opleiding is nu bijna halverwege. Aan de ene kant betekent dit dat ik over 2 jaar voor altijd verlost ben van het moeten studeren. Aan de andere kant betekent dat ook dat ik nog 2 jaar op mijn Audi moet wachten en tot die tijd met mijn Suzuki Swift uit 2002 zit opgescheept, terwijl ik nu eigenlijk de kans van mijn leven heb. MODX maakt op dit moment een gigantische groei door, en door daar nu in te stappen kan ik daarin mee groeien en binnen een paar jaar de zes cijfers halen. Maar die trein wacht geen twee jaar – die vertrekt nu en zoekt nog mensen met de kennis om hem te bemannen.

Stel #1. Ik stop met mijn opleiding en ga fulltime, als eigen bedrijf, aan de slag. Op een gegeven moment kan ik het in me eentje niet meer aan, en huur ik mensen met dezelfde kennis in om mij te helpen. Allemaal leuk en aardig, maar stel het loopt toch niet als verwacht. Het bedrijf wat de ontwikkeling van MODX sponsort stopt daarmee of gaat failliet, en de groei die nu aan het inzetten is neemt af. Hoe moet het verder als er simpelweg geen vraag meer is voor mijn diensten? Geen opleiding afgemaakt, en dus (op papier) geen ervaring met wat dan ook.

Stel #2. Ik blijf me focussen op mijn opleiding en ga daarnaast enkele uurtjes in de week door met wat ik nu doe. Het zal druk worden met huiswerk en in de avond-uurtjes projecten, en ik zal weinig de kans krijgen om het freelancen uit te breiden. Maar dan heb ik over twee jaar wel een papiertje waar ik waarschijnlijk verder nooit meer naar kijk, om vervolgens een poging te gaan doen om fulltime te gaan freelancen…

Voor de mensen die het eind van dit verhaal willen weten, Mark Hamstra's heeft een website op www.markhamstra.nl, welke hij probeert bij te houden met allemaal dingen over zijn webwerk.

Gametechnologie

Voor iedereen die geïnteresseerd is in games en die zich nog/weer aan het oriënteren is op een studie: de Universiteit Utrecht start volgend jaar met de universitaire opleiding Gametechnologie: een volwaardige studierichting binnen de opleiding Informatica.

In de bacheloropleiding komen alle aspecten aan bod die van belang zijn bij het bouwen van computer games, zoals het programmeren van games, kunstmatige intelligentie, computer graphics, game design, 3D modelleren, simulatie en internetprogrammeren. In die periode bouwen studenten in een team een game bouwen, samen met studenten van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht.

Aansluitend op de bacheloropleiding kunnen studenten de master Game and Media Technology volgen. Die opleiding bestaat al langer: ik weet dat daar echt leuke en vernieuwende dingen worden gedaan.

Wat me aanspreekt in deze studie is de samenwerking met andere opleidingen, binnen en buiten de UU. Daarnaast hebben de Universiteit Utrecht, de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, de Hogeschool Utrecht en de gemeente en provincie Utrecht samen de Dutch Game Garden opgericht, een stichting die studenten stimuleert en helpt om hun eigen game bedrijven op te richten. In Utrecht zit je echt in het hart van gamedesign in Nederland. Verder is de opleiding Gametechnologie de enige complete game-opleiding in Nederland op universitair niveau: als je de studie doorlopen hebt dan heb je ook echt wat op zak.

De studie start volgend jaar, maar je kunt je nu al aanmelden voor de bachelor.

De vervolgstudiepropaganda, of toch niet?

Door: Martijn van den Berg

Een tijd geleden zat ik mee te kijken met een paar klasgenoten die naar een studie aan het kijken waren op een universiteit via de website. Hen viel toen op dat op deze site meer info werd gegeven over het studentenleven dan de studie zelf. In dit geval is dit natuurlijk een extreem geval, en dit is niet bij iedere studie zo, maar toch zie je dat veel scholen de studie proberen op te leuken met het bijbehorende studentenleven. Is dit verantwoord of leidt dit mensen op het verkeerde pad?

Je hoort wel eens onder studenten in welke stad het studentenleven goed is en dit speelt zeker vaak mee als mensen kiezen tussen twee dezelfde opleidingen in verschillende steden. Maar wat als zo iets nou net de drempel is tussen de ene en de andere soort opleiding? Maar aan de andere kant kan het studentenleven ook net de drempel zijn om bij een opleiding te blijven als je eigenlijk daar niet meer wilt zijn. Dit zorgt dus ook dat mensen net iets verder door de rijstebrijberg heen kijken.

Er wordt wel eens gezegd dat de studententijd de beste tijd van het leven is. Dus misschien dat het studentenleven wel bij de opleiding hoort. Dat dit dus de drempel is tussen het onbezorgde scholierenleven en het uiteindelijke werkleven.

Uiteindelijk is het geven en nemen in dit soort situaties. Een studie is geen vervelende bezigheid, maar je moet het ook niet zien als een snoepwinkel.Bij het kijken naar een studie, is het belangrijk om het hele pakket te bekijken, om een indruk te hebben van hoe het gaat worden. Maar de vrije tijd mag zeker geen te grote rol spelen in het uitkiezen van een studie.

De tweesplitsing van het studieleven

Door: Martijn van den Berg

Ik ga hotelschool doen in Leeuwarden als ik slaag voor mijn examens. Ik ben bij de selectie in Maastricht afgewezen, en heb het in Leeuwarden geprobeerd, waar ik wel aangenomen ben. De hotelschool is een hbo, en de meeste mensen die het daar proberen zijn mensen van de HAVO, waarbij voor een deel op kennis en voor een deel op motivatie wordt geselecteerd. Dit betekent dus, dat ik als ik HAVO had gedaan, alleen op het kennisdeel minder zou hebben gescoord, maar uiteindelijk wel daar terecht zou zijn gekomen, en me dat een jaar en een hele hoop moeite aan huiswerk zou hebben gescheeld. Toch wel iets om over na te denken...

En er zit ook een andere kant aan dit verhaal. Iemand die eindexamens VMBO aan het maken was vertelde mij dat hij eigenlijk makkelijk hoger had kunnen doen, en dat hij zonder het maken van huiswerk en met amper leren gewoon overal doorheen is gekomen. Uiteindelijk maakt dat bij hem niet uit, want voor zijn vervolgopleiding is VMBO genoeg, maar dan vraag ik mij af of niet eigenlijk iedereen VWO of HAVO had kunnen doen, en dat de mensen die dit niet kunnen gewoon minder de werkmentaliteit op de snelheid van dingen oppikken hebben.

Maar word je gelukkiger van een hogere opleiding? Dat is een lastige vraag, waarvan het antwoord per persoon verschilt. Als je naar de middelbare school komt, en je nog ongelofelijk aan het ontwikkelen bent, zou je totaal niet weten wat je later wil worden, meestal niet eens een richting. Hoog onderwijs zou dan uitkomst bieden in de zin dat het je de meeste kansen geeft. Maar als je dan uiteindelijk bijvoorbeeld buschauffeur wilt worden heb je meerdere jaren eigenlijk keihard moeten werken voor informatie die je eigenlijk toch niet zo veel boeit.

Op het VWO werd ons geleerd groot te denken. Docenten maakten ons graag wijs dat wij later naar de universiteit zouden gaan later en de hoogste functies zouden vervullen met een goed salaris, en misschien gebeurde dit andersom ook wel. Ik heb hier echter nooit in geloofd, want de mensen die na hun opleiding er achter kwamen dat ze toch graag een functie wilden waarbij meer kennis vereist was, gingen keihard studeren om dit te krijgen. Dan duurde het iets langer, maar ze kwamen er wel. En mensen die na het VWO het studeren zo zat zijn dat ze het er bij laten en een baan gaan zoeken.

Als je bedenkt dat je vanaf je 13de begint met de middelbare school en werkt tot je 65ste, dan zouden die paar jaartjes extra studie waarschijnlijk uiteindelijk niets uitmaken. Uiteindelijk kan het probleem beide kanten op werken, en kan je dus nooit inschatten wat het beste voor je is. Ik denk dat de meeste mensen uiteindelijk wel gelukkig worden, en of dit nu 4 of 10 jaar duurt maakt niet uit. Je kiest uiteindelijk de weg die het meest bij jou past.

Wat trekt ons aan?

Door: Martijn van den Berg

Vroeger, in de kleuterklas vroeg iedereen telkens aan elkaar: wat wil je worden? Ik zei toen altijd "computerspelletjesmaker" en alhoewel het nogal een mond vol was voor een kleuter van 6 jaar oud, ik meende het toen serieus. Nu ik in 6VWO zit, weet ik wel beter wat ik wil gaan doen, en toch, het beroep dat ik later wil gaan worden staat minder vast. Als studenten ontwikkelen interesses door ons leven heen. Als je jong bent, doe je heel veel hetzelfde en op weg naar je vervolgstudie ontwikkel je een steeds specifiekere persoonlijkheid. En die persoonlijkheid leidt je tot je keuze voor je vervolgstudie.

Bij mij was mijn keuze vrij snel gemaakt. Het begon met een gevoel en later werd het iets wat me steeds meer interessant leek. Ik kies voor het hotelvak, en de opleiding daar voor wil ik gaan volgen in Maastricht. Het vak trekt me aan net als de opleiding. Wat ik ook zie in mijn klas is mensen die iets algemeners gaan doen, of mensen die totaal niet weten wat ze willen doen en ongeveer een richting kiezen, omdat ze de studie interessant vinden.

Dit fenomeen interesseert mij, het feit dat men gewoon een studie kiest zonder ook maar iets te weten wat men daarna voor beroep wil uitoefenen. Er is een aardig aantal leerlingen dat in het eerste jaar van de vervolgstudie uitvalt omdat de studie gewoon niets voor hen is. Zou het niet beter zijn als men met een bepaald doel voor ogen zou studeren? Uiteindelijk is je studie maar een paar jaar en je beroepsleven daarna veel langer. Maar aan de andere kant, als de studie je niet interesseert, wat zou je dan later aan het beroep wel interesseren? Waarschijnlijk heeft het beroep wel veel met je studie te maken.

Het proces van jezelf ontwikkelen dat ik eerder beschreef gaat volgens mij door als je op je vervolgstudie meer kennis consumeert. En hoe meer kennis je krijgt, hoe meer keuzes je hebt en hoe moeilijker het is om de uiteindelijke keuze voor het beroep te maken. En zelfs in een beroep krijg je nog kennis te consumeren, wat voor sommige mensen weer leidt tot een andere baan of zelfs een nieuwe studie. Zo ontdekken wij onze interesses.