Peer pressure

Door: Martijn van den Berg

Ik herinner me nog wel de middelbare school. Voor mij de ultieme spijbeltijd als ik eraan terugdenk. Gezamenlijk afspraken maken met z'n allen niet naar de les te gaan zodat niemand individueel de schuld kreeg, iedere week dezelfde les overslaan, zodat docenten niet zeker wisten of je wel in deze klas zat. Dit is iets wat veel leerlingen in die tijd doen, om met de groep mee te gaan. Verbazend genoeg bestaan dit soort dingen ook in het hoger onderwijs.

Misschien niet in die mate, maar er wordt nog steeds continu gevraagd of je wel naar een bepaalde les gaat, als een excuus om niet de enige te zijn die niet gaat. Of mensen die bewust in hun bed blijven liggen, wetende dat er een les is, maar die zich te moe voelen, of mensen die doorvertellen dat een bepaalde les niet nuttig is met als gevolg dat niemand gaat.

Het verschil hier is de stok achter de deur. Bij de middelbare school zouden via de leraren je ouders er achter komen, en dit veroorzaakt enige voorzichtigheid. Bij het hoger onderwijs is de enige stok achter de deur je eigen ontwikkeling. Het feit dat als je niet naar een bepaalde les gaat, er een kans is dat je uiteindelijk een toets niet haalt, of niet genoeg informatie hebt voor een project. Je hebt er dus alleen jezelf mee.

Het is heel erg apart dat mensen niet naar een les gaan op het hoger onderwijs. Het is een mentaal effect dat mensen demotiveert, zonder dat ze eigenlijk realiseren hoe of wat. Natuurlijk zitten er wel minder nuttige lessen tussen, maar je merkt helaas pas dat je een nuttige les hebt gemist als je de kennis hiervan mist. Dit is jammer, want zo loopt menig student studiepunten mis.