Begrijpelijk of discriminatie?

Het leven van een student gaat niet altijd over rozen. Er moet (door sommigen) hard gewerkt worden om voldoende resultaat te boeken en inkomen te vergaren en het vinden van huisvesting is niet altijd eenvoudig. Als ouder van een student probeer ik te helpen waar ik mag en kan. Dat betekende dat ik afgelopen zomer probeerde een weekje een huisje te boeken voor 'mijn' student en een paar van zijn vrienden. En toen in het studentenhuis van mijn student geen verwarming was en de elektriciteit vaak uitviel, ging ik op zoek naar een huisje in een vakantiepark. Er staat immers op dit moment genoeg leeg, en in de kou studeren, valt niet mee.

Maar studenten zijn lang niet overal welkom, merkte ik. Toen ik aan de eigenaar van het zomerhuisje meldde dat een deel van de tijd dat ik het huisje wilde huren, mijn zoon erin zou trekken met zijn vrienden, toen werd mij onomwonden meegedeeld dat het huis niet verhuurd werd aan studenten, ook niet als dat gebeurde onder mijn naam en ik tevoren de huurpenningen overmaakte. Toen ik het vakantiepark belde en vertelde waarom ik een huisje wilde huren, werd me verteld dat het park vol was geboekt. Vreemd, want via internet zag ik dat er nog ruimte genoeg was en toen ik later belde om een huisje te boeken voor een familiereünie, was dat geen enkel probleem.

Nu snap ik best dat niet iedereen ervan gecharmeerd is om studenten onderdak te bieden. Ik vermoed dat als je de statistieken bekijkt, studenten vaker dan bijvoorbeeld ouderen voor overlast zorgen. Er zal vast meer sneuvelen in een huisje als dat bewoond wordt door studenten, dan wanneer het bewoond wordt door een gezin, en ik kan me voorstellen dat studenten meer geluidsoverlast bezorgen dan de werknemers van het bedrijf dat op survivalkamp gaat. Maar dat lijkt mij geen reden om bij voorbaat studenten te weigeren. Wat voor een aantal leden van een groep geldt, hoeft niet van toepassing te zijn op de totale groep. En ons rechtstelsel is volgens mij zo ingericht dat je onschuldig bent, totdat het tegendeel bewezen is.

Naar aanleiding van de weigering heb ik bij het vakantiepark een klacht ingediend. Na wat heen en weer gepraat hebben zij aangegeven dat ze uitsluiting van bepaalde groepen voor de toekomst willen voorkomen en dat ze een passende oplossing daarvoor gaan doorvoeren. Daar ben ik natuurlijk blij mee. Maar het feit dat ik twee keer mijn neus heb gestoten bij het zoeken naar een huisje voor een student, kan bijna geen toeval zijn. Ik vermoed dat dit beleid gevoerd wordt bij veel meer verhuurders van vakantiewoningen. Van studenten die ik hierover sprak,begreep ik dat ze het heel gewoon vonden. Of waren ze er intussen aan gewend, en accepteerden ze de situatie zoals die was omdat verzet niet hielp?

Ik ben eerlijk gezegd best geschokt door het feit dat studenten zomaar geweigerd kunnen worden en misschien nog wel meer door het feit dat dit zomaar geaccepteerd wordt door de studenten zelf. Zoek ik spijkers op laag water of vinden jullie dit ook een vorm van discriminatie?

Afbeelding van Hannes de Geest, gepubliceerd onder CC-by-nc.

Masters: onmogelijk!

Door: Martijn van den Berg

Nu ik iets meer dan het jaar verwijderd ben van het einde van mijn studie, is het tijd om voorzichtig te gaan denken aan wat ik na deze studie wil doen. Ik kan vol voor een baan gaan, of verder studeren. In dat geval zou ik voor een master moeten gaan. Alhoewel dit me wel erg trekt, is dit, zeker met de afschaffing voor studiefinanciering, voor veel studenten nagenoeg onmogelijk.

Uit onderzoek is gebleken dat een student met een master anderhalf keer zo veel verdient als iemand met alleen een bacheloropleiding. Dit concept is voor een student erg aantrekkelijk. Daarnaast is een master de ultieme specialisatie: je mag na vele jaren school precies kiezen wat je wil doen. Na zo veel jaar heb je genoeg de kans gehad om te weten wat je wilt, met een master mag je het gaan onderzoeken, in een plaats naar je eigen keuze. Kortom: een master is voor veel studenten zeer aantrekkelijk.

Nu heb ik het niet erg slecht wat betreft financiën, maar er zijn genoeg studenten die net rond kunnen komen van een maximale beurs plus een milde lening. Ongelofelijk gemotiveerde studenten, die graag de kans zouden hebben om nog even verder te studeren. Deze zullen maximaal moeten lenen, met een baantje erbij om dit te kunnen betalen.

Nu kan je natuurlijk bijna rentevrij lenen bij DUO. Dit klinkt wel fantastisch, maar na je studie zit je met een studieschuld opgescheept, en met het huidige economische klimaat heb je een redelijke kans dat je niet meteen een baan vindt. Dit is dus een enorm risico.

Ik ben zelf erg blij dat ik waarschijnlijk nog een master kan doen, met een redelijke keuze. Ik vind de gedachte dat ik binnenkort ergens permanent het schoolleven verlaat erg raar. Ik geniet er nog erg van om elke dag dingen te leren, en daarnaast de vrijheid die je als student hebt. Je hoeft alleen nog maar voor jezelf te zorgen. Helaas zijn er genoeg studenten die dit perspectief niet kunnen hebben, en waarvoor de keuze lastiger zal zijn. En dat is erg vervelend voor al deze hardwerkende studenten.

Elfstedentocht

Door: Martijn van den Berg

Giet it oan? Dat was de vraag der vragen tot op gisteren. Met de aanhoudende kou is de Elfstedentocht nu vaak het onderwerp van de dag. Ook onder de studenten in Leeuwarden wordt het onderwerp vaak aangesneden. De laatste elfstedentocht was voor veel van ons iets wat we destijds niet hebben kunnen meemaken, en ook onder de internationale studenten is het iets dat ze wel graag willen meemaken. Overal valt de Elfstedenkoorts te merken.

Met de Elfstedentocht werden 14.000 schaatsers en 1.200.000 mensen aan toeristen verwacht, wat toch best nieuw is voor een stad als Leeuwarden. Waar mensen zijn, valt geld te verdienen. En geld stimuleert studenten tot creativiteit.

Zo zijn er al verschillende studenten die matrassen aan het verzamelen zijn om te verhuren aan gasten van den Elfstedentocht, en een aantal studenten die naast de route wonen, is al plannen aan het maken om horeca in eigen huis op te zetten om zo geld te verdienen.

Daarnaast zie je om je heen dat horeca voorbereidingen aan het treffen is. Studenten worden extra ingeroosterd, met het oog op extra lange openingstijden, en zelfs de voetbalclub is plannen aan het maken om het voetbalveld in hotel te transformeren.

Ik zou het erg tof vinden als de Elfstedentocht doorgaat. Het is toch wel uniek als ik als student dit in mijn studietijd nog mag meemaken. Helaas is gisteren gezegd dat dit niet doorgaat. Misschien volgende keer beter!

Halverwege stoppen

Door: Martijn van den Berg

Bijna iedere student vraagt zich wel eens af of de gekozen studie de juiste is. Dit is niet altijd omdat ze voor het blok staan, maar ook om jezelf af te vragen wat er gebeurd was als je een andere keus had gemaakt. Sommige studenten komen echt voor het blok te staan, en moeten de zware keus maken tussen stoppen met de studie of doorgaan. Deze keus is moeilijk, omdat als je stopt, je vaak niet meer terug kan. Ik heb dan ook veel respect voor mensen die dan de keus maken iets anders te doen. Het is alleen de timing waar ik het niet altijd mee eens ben.

Ik geloof dat kennis macht is: alle kennis die je waar dan ook opdoet kan ergens nuttig zijn. Alhoewel je op ieder moment kennis op kan doen, heb je tijdens je studietijd de meeste controle over de kennis die je leert. Daarnaast was er ooit een reden waarom je een bepaalde studie koos, dus zelfs al is de studie die je volgt niet de beste studie, de informatie kan nog steeds nuttig zijn.Het is om deze reden dat ik het niet erg wijs vind als studenten halverwege het jaar opeens de beslissing maken om te stoppen, en dan de rest van het schooljaar gaan werken, wachtend op de nieuwe studie.

Dat je zo'n besluit maakt, kan je niet voorkomen. Je kan het slechts timen zodat het op een gunstig moment komt, zodat je niet de rest van het jaar je eigen tijd moet gaan invullen. Veel studenten gebruiken deze tijd om te werken, om zo bezig te blijven en tegelijk geld verdienen, maar dit is gevaarlijk. Als je gaat werken, heb je opeens meer geld te besteden, en is het heel erg moeilijk om dan weer naar een lager inkomen te gaan.

Daarnaast leer je lang niet zoveel van een nutteloos geldbijbaantje als van een half jaar studie, in welke richting dan ook. Eigenlijk vul je een half jaar in, omdat je wacht op een nieuwe studie. Werken is dan naar mijn mening niet de meest nuttige optie, omdat het geld dat het je oplevert, nooit zo nuttig is als de kennis die je in dit jaar had kunnen opdoen.

Ik begrijp dat je het stoppen met je studie niet kan timen. Maar het is wel belangrijk te bedenken wat je in die tijd gaat doen. Sommige studenten kiezen ervoor om tussen studies zich voor te bereiden op een nieuwe studie, of houden het gewoon uit om uiteindelijk naadloos over te stappen van de ene naar de andere studie. Er zijn verschillende opties. Belangrijk is alleen dat het uiteindelijk wel iets met studeren te maken heeft. Want als je uiteindelijk in het bedrijfsleven komt, is het bijna onmogelijk om zo gefocust te studeren. Daarom kan je van de tijd dat je student bent, maar het beste maken.

Hospiteren

Door: Martijn van den Berg

Ik woon in een studentenhuis in de binnenstad van Leeuwarden met nog 9 studenten. Dit betekent dat je nooit invloed kan hebben op met wie je samenwoont. Daarnaast deel je de gemeenschappelijke ruimtes met anderen, wat je heel erg afhankelijk maakt van andere huisgenoten. Daarom wordt het huis erg vaak gebruikt als doorstroom naar een betere woning. Aangezien het huis wel populair is onder studenten, betekent dit een hoge doorstroom. Een paar weken geleden stonden er nog 4 kamers leeg. Tijd voor een kijkdag.

Op een kijkdag nodigen we via facebook en kamernet mensen uit tussen een bepaalde tijd langs te komen. Als deze mensen komen, geven we ze een korte rondleiding, en proberen we tijdens de rondleiding een beetje het karakter in te schatten van deze personen. Daarna gaan we rond de tafel zitten, en besluiten we wie we in huis willen hebben. Dit proces heet hospiteren.

Vorige keer stonden er op mijn verdieping 3 kamers leeg, en dus een lastige beslissing, en minder keus. Ik bewaak de kwaliteit van de verdieping streng. Ik probeer te zorgen dat de hele groep samen eet, afwast en schoonmaakt, en organiseer daarnaast de meeste huisfeestjes. Dit werkt echter alleen als mensen hieraan willen meewerken. Dit betekent voor nieuwe mensen dat je binnen de 15 minuten van de rondleiding moet inschatten of ze het type zijn die een dergelijk systeem aankunnen. En dit is erg moeilijk.

Mensen die op het eerste gezicht rustig overkomen, kunnen in het bijzijn van vrienden erg luidruchtig zijn, en andersom. Mensen die er zelf erg netjes uitzien, kunnen zo mensen zijn die met afwassen en schoonmaken het laten afweten. Je kunt mensen wel vragen wat voor personen ze zijn, maar niet elk persoon beschikt over genoeg zelfkennis.

We hebben uiteindelijk 3 van de 4 mensen gevonden. De keuze lag erg moeilijk, aangezien je met alleen rustige mensen of alleen drukke mensen nergens komt. Je moet mensen uitkiezen waarvan je denkt dat ze bij elkaar passen. Binnenkort is het verhuistijd, en dan gaan we zien of mijn keuzes ook echt gewerkt hebben.

"Thuis" thuis?

Door: Martijn van den Berg

Voordat ik op kamers ging wonen, was alles simpel. Als ik zei dat ik naar huis ging, ging ik naar het huis van mijn ouders. Nu ik op kamers woon, is het erg moeilijk om te zeggen wat nu precies "thuis" is. Ik voel me meer thuis in Leeuwarden, maar om nu iedere keer "het huis van mijn ouders" te gaan zeggen, klinkt ook weer niet goed. Daarom hebben studenten de term "thuis" thuis uitgevonden.

Als studenten voor het eerst op zichzelf gaan wonen, is het vaak nog erg onwennig om in je eentje op je kamer te zitten. Het is alsof je in je slaapkamer zit, en de woonkamer erg ver weg is. Daarnaast hechten veel studenten zich nog erg aan het leven "thuis" thuis, en hebben ze moeite op te starten in een nieuwe omgeving. Het is daarom ook gebruikelijk dat deze studenten nog wekelijks, of soms zelf meer naar huis gaan.

Maar hoe vanzelfsprekend is het om nu ieder weekend naar je ouders te gaan? Sommige studenten reizen iedere week 3 uur of meer, alleen maar om twee daagjes in de omgeving te zijn waar ze zich in bevonden voor ze op kamers gingen, met dezelfde vrienden, hetzelfde werk en dezelfde warme maaltijd op tafel. Omdat je de dingen die je normaal in een week deed, nu in iets meer dan twee dagen moet doen, is het weekend altijd ongelofelijk druk.

Maar waarom doen studenten dit? Ik gok zelf dat het begint met het verlangen naar de oude "makkelijke" omgeving, en dat het daarna meer een gewoonte wordt. Na ongeveer twee jaar zie je sommige studenten die volledig los komen van het ouderlijk huis, en deze ontdekken dat ze opeens veel meer vrije tijd hebben.

Toen ik me realiseerde dat ik iedere week 3 uur heen en 3 uur terug reisde, ben ik ook minder terug gegaan. Dit was in het begin erg wennen. Zelf je was doen, in het weekend voor jezelf koken. Maar de rust in het weekend bevalt me wel, omdat ik mijn drukke weekend verwissel voor een omgeving waar ik niets doe. Waar voorheen mijn planning gemaakt werd door werk en mensen die mij vroegen of ik iets wilde doen, heb ik nu de ruimte om zelf initiatief te nemen. Zo kan ik iedere dag wakker worden en doen waar ik die dag zin in heb.

Het bevalt me wel, hier in het weekend zitten, en ik kan iedere student aanraden om het een paar weekenden te proberen. Misschien dat je je in het begin aan het afvragen bent wat er gebeurt was als je naar je ouders wedergekeerd was dat weekend, maar als je op de lange termijn vergelijkt, kan je er als student veel nuttigs uit halen.

Denken over de toekomst

Door: Martijn van den Berg

Ik zit inmiddels in het derde jaar van mijn opleiding. Dit betekent dat ik voorbij halverwege mijn opleiding ben. Het laatste jaar is een stage van 40 uur in de week. Dit betekent dat ik dit jaar moet gaan kiezen welke kant ik op wil met mijn opleiding, want als ik een stage kies waar ik niets aan vind, zit ik er een jaar mee opgescheept, en als ik daarna een baan kies waar ik niets aan vind, mag ik blijven zoeken. Daarom zijn we nu bezig in de les met proberen te ontdekken waar we later willen gaan werken.

Ik vind het heel erg moeilijk om te praten over "wat ik later wil gaan worden". En met mij vele anderen. Dit is niet gek, aangezien de meeste mensen van mijn opleiding uiteindelijk niet rechtstreeks in de horeca gaan werken. Je aanmelden voor de hotelschool is eigenlijk gewoon zeggen dat je graag manager wilt worden, en dat je later iets met mensen wil gaan doen.

Dus hoe ga ik nu voor het einde van het jaar weten wat ik nu eigenlijk wil met mijn opleiding? Ik heb bijna nul ervaring met leidinggeven, laat staan leidinggeven in de horeca. Ik heb de kans gehad om praktijkervaring op te doen, maar dat was in het hotel van de school, maar dit is amper vergelijkbaar met een baan hebben in een echt bedrijf, omdat je continu met medestudenten aan het werk bent. Ik heb compleet geen idee van hoe mijn leven er uit gaat zien als ik een bepaalde sector kies.

En dat is toch wel beangstigend, als je bedenkt dat ik toch ergens mijn brood moet gaan verdienen, en dat ik daarvoor toch de meeste van mijn wakkere uurtjes daar moet doorbrengen. Maar ik moet toch wel gaan nadenken over wat ik leuk ga vinden, anders moet ik straks op het laatste moment een keuze maken. Voor mij lijkt de keuze op dit moment onmogelijk. Mag ik niet nog gewoon een tijdje lekker student zijn?

O ja: de komende weken is het herfstvakantie in Nederland. We zijn weer terug op maandag 31 oktober.

Covey voor studenten!?

Door: Martijn van den Berg

Op school krijgen we les over de 7 eigenschappen van Covey. We moeten dit toepassen op ons dagelijks leven. Veel studenten nemen de trainingen niet serieus, omdat ze het weer een of andere theorie vinden die commercieel verkocht wordt. Ik was een van die mensen, tot ik zag dat een aantal van de eigenschappen eigenlijk dingen die studenten al tijden toe (proberen) te passen. Is Covey dan ook van toepassing op studenten? Of is het gewoon algemene studentenkennis?

Om maar te beginnen met de eerste gewoonte: proactief zijn. Je kan keuzes maken, en bent daarom verantwoordelijk voor je eigen leven. Het komt vaak genoeg voor dat studenten hun opleiding niet halen omdat ze bijvoorbeeld te veel uit zijn geweest. Of dat studenten een gigantische lening hebben bij DUO omdat ze te veel geleend hebben voor leuke dingen. Juist bij studenten speelt het moment van keuze een grote rol.

Nog een voorbeeldje, gewoonte 3, het op een effectieve manier plannen van dingen. Er zijn genoeg studenten die huiswerk tot het laatste moment uitstellen. Op het moment dat deze dingen urgent worden, duren ze vaak veel langer, omdat mensen dan totaal geen zin hebben om deze dingen te maken. Daarnaast voorkom je op deze manier het lastige keuzemoment, waar je moet kiezen tussen of iets leuk doen, of je huiswerk afmaken.

Last but not least, gewoonte 4, de win-win gedachte. Onder studenten zijn er veel mensen met een eigen specialiteit. Dit kan bijvoorbeeld het maken van websites zijn, of handig zijn met fotograferen. Doordat veel studenten dit als hobby hebben, is het ongelofelijk gemakkelijk om gebruik te maken van elkaars talenten. Zo komt het vaak genoeg voor dat ik het Engels van opdrachten corrigeer in ruil voor bijvoorbeeld een mooie powerpoint.

Of Covey nu echt aan studenten heeft gedacht toen hij zijn boek schreef, betwijfel ik. Ik denk ook niet dat alles toepasbaar is op studenten. Maar ik denk wel dat er veel wijsheid tussen zit voor studenten. Natuurlijk zijn het grootste deel van deze dingen gewoon algemene kennis. Ten slotte is het al lang bekend dat je huiswerk niet moet uitstellen, en dat het handig is om mensen te kennen die ergens handig in zijn. Maar Covey geeft het wel op een mooie manier vorm. En dat heeft, in ieder geval voor mij, wel een waarde.

18? Nu nog even niet.

Door: Martijn van den Berg

Het is altijd even wennen, voor het eerst op jezelf wonen. Veel dingen die er altijd waren, moet je dan zelf gaan doen. Je moet zelf een maaltijd regelen, zelf inkopen doen, en zelf je verantwoordelijkheid trekken. Dit is een hoop om ineens voor je rekening te nemen, en voor praktisch iedere student even wennen. De ene student past zich hierin sneller aan dan de ander.

Op jezelf wonen gebeurt om verschillende redenen. De een is te volwassen om thuis te wonen, de ander heeft een studie ver weg en weer een ander kan bijvoorbeeld uit het huis geschopt zijn. Het laatste gebeurt weinig maar komt voor. Er zijn mensen die problemen hebben met familie. Deze mensen hebben er niet vrijwillig voor gekozen om het huis uit te gaan. Dit zijn ook vaak wat jongere mensen, die eigenlijk nog niet klaar voor zijn. En dit is vaak lastig.

Op jezelf wonen is een keus. Je beslist zelf of je er klaar voor bent of niet. De mensen die hier niet klaar voor zijn en verplicht op zichzelf moeten wonen, veroorzaken vaak overlast, omdat ze in een studentenhuis vaak leven alsof ze thuis wonen. Dit veroorzaakt veel overlast voor andere bewoners, zoals grote stapels afwas, niet mee willen doen in het opruimen enz.

Aan dit soort mensen kan je als medebewoner eigenlijk niets doen. Je kan deze mensen wel wijzen op hun fouten, maar dit helpt meestal niet. Uiteindelijk eindigt dit meestal met een poging deze mensen uit het huis te schoppen, wat met de ongelofelijk strenge wet voor kamerverhuur ongelofelijk moeilijk is om kamerhuurders uit hun kamer te krijgen.

Persoonlijk probeer ik altijd begrip te tonen. Immers, als je zo'n persoon het huis uit trapt, zal deze bij het volgende huis waarschijnlijk het zelfde meemaken, en ze hebben het vaak sociaal en financieel al zwaar. Maar uiteindelijk ben ook ik geen vaderfiguur, en word ik het zat om telkens de problemen van een ander op te lossen. Er gaat uiteindelijk veel tijd in zitten, en er is eigenlijk niets wat je er aan kan doen. Een lastig probleem dus...

Leven op het randje

Door: Martijn van den Berg

Toen een tijdje geleden een vriend van mij terugkwam legde hij mij uit waarom geld geven aan hongerige Afrikanen niet werkt: "Afrikanen kunnen niet sparen. Op het moment dat zij hun salaris ontvangen, eten ze hier een dag luxueus van, en doen het de rest van de maand alsnog met niets. Als je ze dan geld geeft, gebeurt er hetzelfde als wanneer zij hun salaris ontvangen."

Het is inmiddels de 24ste, en de dag dat de studiefinanciering overgeschreven wordt, en ik hoor her en der verhalen van studenten bij wie het normaal is dat de bankrekening voor deze dagen een paar dagen in de min staat.


Het probleem is niet dat studenten te weinig verdienen in dit geval. Veel studenten kienen hun geld uit tot het einde van de maand. In het begin van de maand werkt de euforie van het gekregen geld positief op het uitgeven van geld. Halverwege de maand komt het besef dat dit zo niet kan voor de rest van de maand, en wordt naar een manier gezocht om tot het eind van de maand te komen. Als er dan ook maar enige tegenslag is, betekent dit vaak een paar dagen eten improviseren of in de min staan.


Structurele tekorten worden niet aangevuld met meer werken of minder uitgeven, daar is ten slotte de IB groep(DUO tegenwoordig) voor. Dan kan je de betalingen uitstellen tot je wat meer verdient. Als je meer gaat werken, heb je ten slotte minder vrije tijd en dit kan absoluut niet.


Natuurlijk geldt dit niet voor iedere student, maar ik kan me eigenlijk moeilijk voorstellen om op deze manier te leven. Uiteindelijk zul je niet alleen moeten overleven in het nu, maar ook aan het leven na je studie moeten denken. In het begin zul je waarschijnlijk niet zo veel verdienen bij je eerste baan. Integendeel, je hebt waarschijnlijk de inrichting van je eerste huisje/appartement, wat erg veel kost. Dan wil je niet ook nog eens aan de DUO vast hangen. Na je studie wil je uiteindelijk een leven opbouwen. Dan wil je je niet meer zorgen maken om de beslissingen die je in het verleden gemaakt hebt.

Deurtje open, deurtje dicht

Door: Martijn van den Berg

Afgelopen week ben ik verhuisd. Mijn voorgaande huis was niet erg hoogwaardig te noemen, dus zodra ik iets ruimers zag dat scherper geprijsd was, was ik snel over. Daarna natuurlijk een hoog regelwerk en een week geleden was het dan zover. Met een flinke verhuisploeg, hebben we binnen twee dagen alles over gekregen. Ik ben hartstikke blij met mijn nieuwe kamer, maar het is toch erg wennen.

In mijn vorige huis woonde ik in totaal met vier personen, waarvan ik twee amper zag. Je leeft dus eigenlijk samen met één persoon. Nu woon ik in een studentenhuis met een totaal van 11 inwoners. Dat is toch een opmerkelijke verandering.

In mijn oude huis heb ik nooit echt als in een studentenhuis geleefd. Ik woonde met zn tweeën, en je bent dan erg op elkaar gefocust. Iedere dag om precies 5 uur stond er eten klaar, en iedere dag ruimde ik samen alles op. Nu probeer ik enigszins een eetsysteem op te zetten, wat mij amper lukt doordat veel studenten hun eigen plan trekken, en van het opruimen van de gezamenlijke ruimtes is een gigantische organisatie.Het is een beetje een uitdaging om alles zo te ordenen als in mijn oude huis.

Maar wat me nog het meeste opvalt is dat het huis meer leeft. Ik liet vroeger altijd standaard mijn deur open voor iedereen. Zo had ik het redelijk rustig, want er waren maar twee mensen die mogelijk een praatje wilden maken. Als ik nu mijn deur open laat staan, wandelt iedereen zo binnen om een praatje te maken. Dit vind ik erg gezellig, maar af en toe ben je met iets bezig en dan wil je niet dat er mensen binnen komen. Dan moet je de deur dicht doen. Dit heeft als gevolg dat in het hele huis men de deur vaak dicht heeft, wat voor mij erg wennen is.

Elf zielen, elf aparte levens, ieder zijn eigen gewoontes. Je huisgenoten kan je niet kiezen, maar je kunt wel zorgen dat je het onderling een beetje gezellig gaat, door proberen af en toe samen te eten, of door zelf af en toe te gaan buurten. Mocht dit niet lukken, dan zijn er nog genoeg andere mensen over. Ik mag absoluut niet klagen, maar ik kan het ook niet laten om te zeggen dat het daarnaast erg wennen is om met zo veel personen in een huis te leven. Voorlopig deurtje open, maar af en toe toch deurtje dicht.

Slechte huizen, onze fout?

Door: Martijn van den Berg

Studentenaccomodatie is er in veel verschillende soorten en maten. Je hebt studenten die samen een huis bezetten, flatjes met appartementen, en voor de rijke student of de student die slim is met zoeken: de éénpersoons-appartementen. Zoals er veel soorten studentenwoningen zijn, zo zijn er ook verschillende huren. Van vriendelijk lage huren, naar onmetelijk duur. Nu is er een huurcommissie die de veel te hoge prijzen kan tegenhouden, alleen bijna geen enkele student kent het bestaan hiervan. Maar wat nog het meest opvalt aan studentenwoningen is de staat van de verschillende woningen. Studenten bewonen woningen die gewild zijn door iedereen, maar ook de woningen die door niemand gewild zijn. En dit is misschien nog het meest duidelijke verschil.

Maar hoe komt het dat sommige studenten in zulke slechte huizen kunnen wonen? Is het de slordigheid van studenten waar zoveel voorooordelen over bestaan of de nalatigheid van de huisbazen? Dit is een zeer moeilijke vraag. Hoewel er wel studenten bestaan die het erg slecht doen wat betreft schoonmaak, houden de meeste studenten er wel van in een net huis te leven, alhoewel wel vaak met minder regelmaat.

Het zijn ook de studenten vaak die ontzettend handig zijn in het zelf repareren van dingen. Met een goede huisbaas heb je geluk en helpt deze je een handje, maar de studenten met minder geluk worden compleet in de steek gelaten. Zelfs voor de handige student kan dit een probleem zijn, want zie jij maar eens je cv te repareren, of een lekkage.

Ik denk dat het vooral sommige huisbazen zijn die nalatig zijn wat betreft huizen. Studenten hebben vaak op korte termijn een woning nodig, omdat de studie begint, en hebben geen tijd om te zoeken naar de ideale woning. Huisbazen maken hier gebruik van door de slechtere huizen aan studenten te verhuren voor veel te hoge prijzen. Studenten kunnen hier vaak niets aan doen, omdat de prijzen overal zeer hoog zijn, en het zoeken naar een low-budgetwoning voor een student zeer moeilijk is.

Ikzelf vind dat je als huisbaas ook je verplichtingen hebt. Een hoog bedrag betalen voor een woning is nog niet eens het ergste. Als er dan ook maar wat wordt gedaan met dat geld. Als je dan ook maar een modern huis krijgt, en een huurbaas als een soort vader betrokken is bij een huis. En op dit punt komen veel huisbazen tekort.

Afbeelding van tadophoto, gepubliceerd onder CC-by-nc-nd.

Yearbook; hoe zagen mijn voorouders eruit?

Door: Martijn van den Berg

Als jeugd van tegenwoordig kijkt naar hoe mensen er vroeger uitzagen, kijken ze vaak raar op. De mens verandert door de geschiedenis, en daarmee zijn normen, waarden en standaarden. Toch is het wel leuk om af te vragen hoe ik eruit had gezien als ik bijvoorbeeld in de jaren 80 had geleefd. Yearbook geeft mij een indruk.

Yearbook is een website die mensen de kans geeft om een webcamfoto om te bouwen tot een foto van jezelf in een bepaalde tijd aan de hand van verbouwde portretten van mensen uit die tijd. Je kan een tijd kiezen van 1950 tot 2000 en dan jouw gezicht achter die figuren zetten. Daarnaast wordt ook nog informatie weergeven over wat men in deze tijd over het algemeen droeg.

Er zijn veel van dit soort dingen te vinden op het internet, maar zelden zijn ze zo precies, en bij deze wekt het ook nog interesse voor de culturen uit die tijd. Daarnaast is het ook gewoon interessant hoe figuren uit een andere tijd eruit zien en ongelofelijk grappig om met deze toepassing te experimenteren.

Buiten(studeer)weer

Door: Martijn van den Berg

Als ik zeg dat het mooi weer buiten is, ben ik waarschijnlijk de suiker na de koffie. Na een zeer strenge winter met een kachel die het een lange tijd niet heeft gedaan, ben ik blij dat het weer zich heeft omgekeerd. Dit maakt een groot verschil voor je dagelijks leefpatroon, maar wat voor verschil eigenlijk?

Ik schreef eind vorig jaar al, toen ik met de eindexamens bezig was, hoe hard het is jezelf te concentreren als de zon buiten schijnt en er zo veel verleiding is om buiten iets leuks te gaan doen. Dat is er dit jaar niet minder op. Verschil is alleen, dat waar ik vorig jaar het nodige met het aangename kon combineren door in de tuin te studeren, ik dit jaar geen tuin heb, omdat ik op mezelf woon. Dit is toch wel jammer.

Het is zo leuk om na of tijdens school even een terrasje te pakken, of even de stad in te gaan. Maar des te meer plezier je maakt, des te meer je huiswerk en andere dingen blijft uitstellen. En dit is jammer, aangezien het jaar bijna over is en de laatste loodjes naar de propedeuse tochgelegd moeten worden. Ik probeer nog steeds keihard door te gaan. Maar van het mooie weer genieten is ook een must, ik ben tenslotte een student.

De studentenvereniging

Door: Martijn van den Berg

Ik heb het expres niet gedaan. Ik heb vanaf het begin af aan sociaal altijd mijn hachje kunnen redden. Ik heb het natuurlijk over de studentenvereniging. Toch is het wel grappig dat vooral de wat meer sociale types ook vaak bij de studentenvereniging gaan. Nu lijkt dat onlogisch, maar dit zijn vaak zelfs de types die in het dispuut gaan, een vorm van betrokkenheid, waarbij je heel erg betrokken moet zijn. Een kleine beschrijving van de studentenvereniging van Leeuwarden.

Het begint allemaal bij de inschrijving. Je moet een bepaald bedrag in de maand betalen om ingeschreven te zijn. Vervolgens begin je met een, naar vergelijking, kleine ontgroening, waarvan ik er nog steeds niet achter ben gekomen wat die nou eigenlijk in Leeuwarden is. Ik weet wel dat het een week duurt, en dat mensen opgelucht zijn als ze het achter de rug hebben.

Dan begint het leven bij de studentenvereniging. Je moet een paar keer in de maand koken of bar draaien. Dit gebeurt vooral bij de mensen die er net in zitten, en je zal dus veel tijd kwijt zijn in het begin, zeker als je daarnaast ook nog van je lidmaatschap wilt profiteren.

Veel mensen kiezen er dan ook voor om bij een dispuut te zitten, wat dus eigenlijk een van de verschillende secties is binnen een studentenvereniging. Ieder dispuut heeft zijn eigen trui en dus teken. Om hier bij te komen is al helemaal een procedure van een paar weken. Men moet door te brassen, discussieren om daarna iemand bij de kraag om te trekken, genoeg krediet verdienen om bij de studentenvereniging te horen. Deze procedure is lang en neemt veel vrije tijd en avonden in beslag.

Eenmaal daar, zijn er weinig mensen die ooit nog bij de vereniging weg gaan, en weinig mensen die niet tevreden zijn. Uiteindelijk betekent een studievereniging in het begin hard werken, en dat er veel gebruik van je gemaakt wordt, maar uiteindelijk hebben veel mensen er plezier van. Voor mij blijft het niets, omdat het ten koste zou kunnen gaan van mijn studie. En dat wil ik natuurlijk niet.

Geldtips van studenten

Door: Martijn van den Berg

Dankzij een praktijkweek die compleet verzet is geniet ik van een onverwachte week extra vakantie. Deze vakantie, hoe raar ook, had ik liever niet gehad. Maargoed, men moet een gegeven paard niet in de mond kijken. Aangezien als student geld schaars is, is de vakantie een mooie tijd om even naar de financiele balans kijken. En aangezien je als student, en dus ook beginnende bijdrage aan de maatschappij, geen geld genoeg kan hebben, is handig met je geld omgaan een must. Een paar tips:

Goedkope boodschappen:

De sleutel tot het besparen ligt hem vaak eerst bij het goedkoop inkopen van de basisbehoeften. Er bestaan veel mythes over welke supermarkt nu na de supermarkt het goedkoopste is, maar aangezien dit per pruduct verschilt, is hier vaak geen draad aan te breien. Over het algemeen zijn de aldi en de lidl wel goedkoper, omdat deze geen merken hebben. Hiervoor moet je echter wel je gesteldheid aan merken opgeven.

Goedkoop bier:

Aangezien veel studenten toch wel vaak bier kopen , is het belangrijk om ook dit goedkoop in te kunnen kopen. Hier bestaat een speciale site voor. Daarnaast zijn er veel studenten die het niet uitmaakt wat voor merk bier ze drinken, zo lang ze maar bier hebben. Deze kopen vaak albert heijn of aldi bier.

Bijbaantjes:

Van je studiefinanciering alleen kan je vaak niet leven. Zeker niet als je ook nog je huur moet betalen en, zoals veel studenten, ook nog eens van uitjes houdt. Werken in het weekend is een optie, maar dit alleen is vaak niet genoeg, en daarom werken veel studenten bij in de vakantie. De clue van het vinden van een baan is dat je slim zoekt. Studenten zijn vaak goedkoop, en goede werkers. Daarom willen veel bedrijven graag studenten. Denk daarom zelf waar je wil werken, en waar het goed verdient en ga erop af. Je moet niet wachten tot er iets naar jou toe komt. Studenten zijn hier vaak ongelofelijk handig in.

Naast dit zijn er natuurlijk vele andere tips, die je vaak zelf uitvindt door vallen en opstaan. Wij mogen als studenten eigenlijk niet klagen als we onszelf vergelijken met de studenten van vroeger. Vroeger ging het om overleven, tegenwoordig meer om het vervullen van je dromen. Of gewoon om plezier te hebben in het nu. En mochten wij nog na al deze dingen worstelen met geld, dan hebben de meeste studenten ook nog lieve ouders. :-)

Het waakvlammetje van mijn kachel

Door: Martijn van den Berg

Ik ben weer terug in Leeuwarden. En ik moet heel eerlijk zeggen. Ik heb er erg tegenop gezien. Toen ik weg ging was ik aardig opgebrand. Alle verplichtingen van het op jezelf wonen waren aardig saai geworden. Boodschappen doen had ik bijna de fut niet voor door de sneeuw en de kou, en daarnaast deed het waakvlammetje van mijn eigen kachel het niet, waardoor het binnen meestal even koud was als buiten. De meeste tijd bracht ik door met onder mijn dekens liggen, om het maar niet koud te krijgen, en om maar niet aan de dingen te hoeven denken die ik nog moest doen.

Ik heb mijn vakantie redelijk nuttig besteed. Ik ben veel langs vrienden gegaan, die ik normaal niet veel zag. Ik heb een baan bij de post genomen om niet meer te hoeven denken aan te weinig geld, en daar heb ik heel veel gewerkt in de vakantie. Kortom, een vakantie om trots op te zijn.

Het zal je dan ook niet verbazen dat ik er moeite mee had om terug te gaan. Het is het verliezen van alles dat voor je gedaan werd, de verplichtingen die je familie je even uit hand neemt. Naast natuurlijk de ongelofelijk onbetrouwbare ns, die van iedere reis een avontuur maakt, was ik ook bang dat het waakvlammetje het niet meer deed.

Toen ik eenmaal thuis kwam, ging ik als automatisch met frisse energie weer van start. Schoonmaken, rommel opruimen, verschillende dingen regelen. Allemaal dingen die ik gedaan heb zonder er moeite mee te hebben of te treuzelen.

2010, dezelfde sneeuw in Leeuwarden, dezelfde temperatuur, hetzelfde huis, dezelfde rotzooi, maar wel het waakvlammetje van de kachel dat brandt. Het waakvlammetje dat over mij waakt. Dat mij warmte geeft als ik het koud heb. Dat mij weer nieuwe energie geeft in 2010.

Het kost maar een jaar

Door: Martijn van den Berg

In landen als de Verenigde Staten en Japan heerst een prestatiecultuur; er wordt verwacht van mensen die naar school gaan dat ze allemaal zo hoog mogelijke cijfers halen en uiteindelijk een plaats op de universiteit en een beurs veroveren. In Nederland geloven we gelukkig in een andere aanpak. In Nederland geloven we dat de complexiteit van de uiteindelijke studie afhangt van de persoonlijke interesses, zelfdiscipline, en capaciteiten van iemand. Daarom is het in ons land ook minder moeilijk om naar de universiteit te gaan. Het zijn meer de meest exclusieve studies die vol zitten.

Zo kom ik bij mezelf. Ik kon zelf ook makkelijk universiteit doen, maar wilde dit niet, simpelweg omdat ik dit niet interessant zou vinden. Er waren echter nog twee mogelijkheden, zelfs binnen mijn opleiding, waarmee ik zelfs sneller aangenomen zou worden. Ik heb toch voor de reguliere opleiding gekozen. Ik zal even uitleggen waarom.

De eerste van de mogelijkheden is de mogelijkheid om mijn opleiding in plaats van in vier jaar in drie jaar af te ronden. Dan zou er van het laatste jaar een half jaar stage af gaan, en dan zou ik de resterende drie jaar in 2,5 jaar doen. Dit is op zich best mogelijk, zelfs voor studenten van de HAVO met een beetje studiementaliteit. Ik heb hiervoor alle kwaliteiten. Het enige probleem is dat de stage mij het leukst en meest leerzame deel van de opleiding lijkt, en een half jaar hiervan missen voor mij echt een gemiste ervaring is.

De tweede optie is om de opleiding in drie jaar te doen, en dan de eerste drie jaar in twee jaar te doen. Dit kan alleen voor VWO studenten, en betekent dus 33% meer studielast. Ook dit zou voor mij denk ik geen probleem zijn, aangezien mijn studiementaliteit flink verhoogd is sinds afgelopen jaar. Het grote bezwaar dat ik tegen deze oplossing heb, is dat in mijn visie het sociale gebeuren er ook heel erg bij hoort. Niet dat je bij een dergelijke studie daar geen tijd meer voor zou hebben, maar dit wordt wel minder. Zeker bij hotelschool, is het ook belangrijk, dat je met verschillende soorten mensen leert omgaan.

Ik geniet van mijn studie. En als dat betekent dat deze een jaartje extra moet duren, dan is dat voor mij prima. Ik ben niet anders dan andere mensen omdat ik VO heb gedaan. Ik heb alleen vaak een stapje voor in het begin. Maar zelfs dat zal uiteindelijk verdwijnen. Maar dan heb ik wel de kans om alles uit mijn studie te halen.

Berichtje uit het hoge noorden

Door: Martijn van den Berg

28 augustus; ik zit nu in de trein terug naar mijn trouwe thuisdorpje met een grote tas met was. Ik kom vanuit het verre Leeuwarden, ook wel Ljouwert genoemd. Ik heb nieuwheid kunnen proeven in meerdere manieren. Ik heb voor het eerst een week op mezelf gewoond, ik heb mijn leuke klas ontmoet, ik heb mijn eerste week school in Leeuwarden gehad. Kortom, ik voel me groen als gras. Tijd voor een verslagje.

Na zondag de laatste spulletjes gebouwvakt te hebben en nog een filmpje gekeken te hebben, ga ik voor mijn eerste nacht gezonde slaap in de Friese omgeving. Vervolgens fiets ik maandag met mijn hoofd op nul voor de eerste dag naar school. Eenmaal aangekomen zou ik eigenlijk een saai praatje verwachten, maar niets is minder waar. We beginnen met een muziekquiz. Daarna begonnen de standaardrituelen van de schooltour en de stadstour, waar je uiteindelijk niet zo veel aan hebt, omdat je kriskras door het dorp raast, en alle plaatsen toch niet meer terug kan vinden. In de avond een feestje.

De tweede dag gingen we down under. Eerste alle (maarliefst!) 4 systemen leren kennen die de school gebruikt, vervolgens omdat ik laat was met inschrijven twee oersaaie workshops. (Ik wou zo graag bier tappen) Tot slot nog een introductieles Probleem gestuurd Onderwijs, waar ik in latere blogjes op terug zal komen. In de avond weer feest.

De derde dag bestond uit een wirwar van activiteiten, de belangrijkste daarvan de van-alles-en-nog-wat fair, waar kraampjes waren met nuttige dingen in Leeuwarden. Ik denk dat iedereen daar toch wel zijn slagje uit heeft kunnen slaan op een bepaalde manier. In de avond weer een feest.

De laatste dag was de knal op de champagne, om maar even in horecatermen te praten. De sportdag, waar iedereen zich gelijk kon voelen door de ongelofelijk aparte onderdelen die deze sportdag bevatte. Deze dag was zeker goed voor de teambuilding. In de avond deze keer een goede nacht slaap. Vrijdag nog even mijn apenpakkie opgehaald en hier zit ik nu dan, op weg terug.