Bantumi, een Mancala-spel

Een ander spel dat ik in de vakantie heb gespeeld, is Bantumi. Bantumi is een mancala-spel. Het Mancala-spel is al heel oud (de oude Egyptenaren speelden het al), en behoorlijk lastig om goed te spelen. De bedoeling van het spel is om zoveel mogelijk stenen of fiches te krijgen.

Het speelbord van Bantumi bestaat uit 2 rijen met aan elke kant een aantal kuiltjes waarin elk 3 stenen of de fiches liggen. Links en rechts van het bord is voor elke speler een 'verzamelkuiltje'. Als je aan de beurt bent, moet je de stenen uit één kuiltje oppakken en ze stuk voor stuk leggen in de kuiltjes daarnaast, tegen de wijzers van de klok in. Komt je laatste steen in je eigen verzamelkuiltje, dan krijg je een extra beurt. Als je laatste steen terecht komt in een leeg kuiltje, dan mag je de stenen van het kuiltje daartegenover (dus van de tegenstander) nemen, en die in je eigen verzamelkuiltje leggen. Het spel eindigt wanneer de kuiltjes aan één kant helemaal leeg zijn. De overgebleven stenen worden opgeteld bij de score van degene die de meeste stenen in zijn/haar verzamelkuiltje heeft.

De eerste keren dat ik het spel speelde, had ik nog geen idee hoe ik het handigst kon manoevreren om zoveel mogelijk stenen in mijn kuiltje te krijgen, maar gaandeweg merkte ik dat je voor dit spel echt een goede strategie kunt ontwikkelen.

Jeroen Donkers van de Universiteit Maastricht is gepromoveerd op onderzoek naar computer game-playing (Nosce hostem, searching with opponent models). Daarbij heeft hij ook onderzoek gedaan naar Mancala spellen. Voor mij is het teveel om 'even' door te nemen, maar ik denk dat het voor leerlingen een leuke puzzel kan zijn om voor het spel Bantumi een goede strategie te formuleren. Laat ze maar eens in groepjes een strategie ontwikkelen en die proberen te vangen in formules. Een leuke opdracht om bijvoorbeeld gezamenlijk via een weblog uit te werken, zoals eerder Klaas Wijnia deed?