Als een hobby een gewoonte wordt

Door: Martijn van den Berg

Games bestaan nog niet zo lang, maar games ontwikkelen zich toch erg snel door de grote vraag ernaar. Dit brengt niet alleen geld op voor de makers, maar ook nieuwe problemen. Grootse probleem van games is de verslaving hieraan. Gameverslaving kan je fysiek niet aantasten zoals roken, drugs en alcohol. Maar met gameverslaving sluit je je af voor de buitenwereld en zo mis je een hele hoop dingen die je normaal graag had willen inruilen voor gamen.

"Iemand die gameverslaafd is kiest gameprestaties als aanvulling of als vervanging voor prestaties uit het echte leven"

Een game bestaat uit prestaties en beloningen. De kick van een game is om verder te komen en net die beloning te halen, zoals betere wapens, een nieuwe auto of een beter character. In een game leef je van prestatie tot prestatie om continu beloningen te halen en dit geeft een bepaald gevoel van voldoening. Het verslavende hieraan is dat mensen vaak nog door willen tot de volgende beloning, en dan weer. En voor je het weet ben je alweer een paar uur verder, zeker met de games van tegenwoordig.

"Een gameverslaafde maakt vrije tijd voor games, in plaats van te gamen in zijn vrije tijd."

Een game spelen is niets verslavends aan over het algemeen. Je moet alleen weten als je iets wilt doen dat voor jou belangrijk is en je hebt de keuze tussen of dat doen of gaan gamen, kunnen denken van: "Wat bereik ik nu eigenlijk als ik nu ga gamen en deze prestaties haal?" en vervolgens tot de conclusie komen dat de meeste dingen toch wel belangrijker zijn dan gamen, want uiteindelijk bereik je met gamen niets op de lange termijn.

"Gamen is meestal een hobby. Voor een gameverslaafde is dit meer een gewoonte"

Gameverslaving wordt snel erger. Iedere keer even dat spelletje spelen tussendoor, en voor je het weet zit je er meer dan 30 uur per week achter. De verslaving is het gevoel eraan te denken wat er zou gebeuren als er geen games meer waren, maar toch blijft een gameverslaafde zichzelf wijsmaken dat het een onschuldige hobby is. En dat is het gemene bij gameverslaving. Het feit dat er geen duidelijke grens is tussen verslaving en hobby. Bovengenoemde zinnen geven dit aardig weer. Nu is gamen niets gevaarlijks, zelfs als je het een flink aantal uur in een week doet, maar het gevaar van verslaving is er altijd.