Nooit eerder heb ik op dit weblog iets verteld over mijn politieke visies. Ik zag daar nooit aanleiding toe: mijn onderwijsvisie is niet gestoeld op mijn politieke overtuiging. Maar aan de actie van Mediamatic om de te verschijnen film van Wilders onzichtbaar te maken wil ik graag meedoen. Omdat ik het eens ben met de bedoeling achter de actie en omdat het een mooie aanleiding kan zijn om met leerlingen te praten over vrijheid van meningsuiting èn over hoe je ervoor kunt zorgen dat iets vindbaar of juist onvindbaar wordt op internet.Wat houdt de actie van Mediamatic in? Mediamatic doet een oproep aan iedereen om een eigen Fitna-film te maken en die te plaatsen op internet. De inhoud mag een parodie zijn op de (te verwachten) film van Wilders of op Wilders zelf. Als heel veel mensen op heel veel plaatsen dit soort filmpjes plaatsen en die allemaal voorzien van trefwoorden als Wilders, Fitna, moslims, Islam enz. dan zullen mensen die straks de Fitna-film van Wilders zoeken moeite hebben om uit de veelheid van treffers van de zoekmachines de goede te halen. Nog moeilijker wordt het als niet alleen de nepfilmpjes online worden geplaatst maar als ook heel veel sites en blogs naar die nepfilmpjes linken. Daardoor zullen de nepfilmpjes namelijk hoger komen in de ranking van de zoekmachines en raakt de film van Wilders nog verder ondergesneeuwd.
Het bijzondere van deze actie vind ik dat die volledig recht doet aan de vrijheid van meningsuiting waarop Wilders zich baseert en die ikzelf ook een groot goed vind (wat overigens voor mij niet betekent dat iedereen maar alles mag zeggen, maar dat wil ik hier buiten beschouwing laten). Juist omdat iedereen vrij is om zijn mening te geven is het mogelijk om zichtbaar te maken dat we niet allemaal dezelfde ideeën hebben als Wilders. Ik hoop van harte dat heel veel mensen een filmpje maken, al is het maar met de telefoon, en die online plaatsen. Ik ga er zelf zeker eentje maken!
Als ik voor de klas zou staan zou ik verder deze actie aangrijpen om met leerlingen te bespreken wat je wel en niet op internet zet en wat je kunt doen als er zaken op internet staan die je daar liever niet (meer) zou hebben. Dingen die jezelf in het verleden hebt geschreven of die anderen over jou hebben geschreven. Soms kun je die zaken laten verwijderen, maar als dat niet lukt kun je er ook voor kiezen om ze onzichtbaar te maken door ze voor zoekmachines onvindbaar te maken. Meestal doe je dat door aan de zoekmachine aan te geven welke informatie uit de zoekindex verwijderd moet worden, maar de methode die Mediamatic aan de hand doet zou ook wel eens kunnen werken!
3 opmerkingen:
Aardig stukje met merkwaardige, in zichzelf overbodige, maar toch tekenende toevoeging:
(wat overigens voor mij niet betekent dat iedereen maar alles mag zeggen, maar dat wil ik hier buiten beschouwing laten),
Je zegt het buiten beschouwing te willen laten, maar dat kan natuurlijk niet meer doordat je het toch even opmerkt!
Ik ben het bijna helemaal met je eens.
Behalve wanneer je alleen maar je mening wil geven door een andere mening onvindbaar te maken. Dan ben je niet meer bezig met je eigen vrijheid van meningsuiting, maar het beperken van iemand anders vrijheid van meningsuiting. Op een crea en legale manier, maar toch.
En kan iemand mij uitleggen waarom iedereen bij de vrijheid van meningsuiting gelijk gaat beginnen met het te beperken. Zullen we het dan voortaan maar de beperkte vrijheid van meningsuiting gaan noemen. Je mag alles zeggen mits je de meerderheid maar niet tegen je krijgt.
afijn, ik weet niet of het de bedoeling was om hier een hele politieke discussie los te laten branden. :o)
Het is inderdaad wel een goede ingang om op scholen dit gedoe aan te grijpen om het eens te hebben over de informatie die mensen op internet zetten en waarom.
@Louis,
Je hebt natuurlijk gelijk dat ik het er wel degelijk over heb. Maar ik schrijf er geen 'beschouwing' over: ik noem het alleen maar. 't is natuurlijk wel een interpretatie waar je over kunt discussiëren...
@Dappere Bas,
Inderdaad een belangrijke toevoeging: als je voorstander bent van vrijheid van meningsuiting dan moet je niet direct roepen dat alleen dingen mogen waar de meerderheid het niet mee eens is. Maar de grenzen zijn natuurlijk dun: wanneer overheerst het kwetsen van een ander en wanneer is het belangrijk om die mening te kunnen uiten? En wanneer ben je crea bezig en wanneer ben je net als die ander vooral bezig om anderen te overtuigen van jouw mening? Ik denk niet dat je een eenduidig antwoord kunt geven op dit soort vragen. Ik denk dat het enige antwoord is dat je in voortdurende dialoog moet zijn met elkaar.
Een reactie posten