Daal neder tot de belevingswereld van de leerling

Over onderwijs wordt veel geschreven en veel van wat je hoort en leest benadrukt wat er allemaal niet goed gaat in de sector. Maar er gaat ook heel veel wel goed. Sommige initiatieven zijn zo leuk en zo goed dat je zou willen dat de hele wereld ze zien. Dat kan ik niet verzorgen maar ik hoop wel dat ik met deze post mensen kan inspireren met het voorbeeld van Theo van der Klooster, docent Voertuigentechniek aan De Oude Maas in Spijkenisse. Hij won onlangs de 'Penta Zonneprijs 2008/2009' met zijn project waarin hij zijn leerlingen laat meedoen aan pitbikeraces: motorraces voor jongeren tot 16 jaar. Hij werkt daarin samen met het MBO (ROC Albeda) en het HBO (Hogeschool Rotterdam). De leerlingen en de studenten moeten alles zelf doen: vanaf het maken van de begrotingen tot het in elkaar zetten en raceklaar maken van de pitbikes, de communicatie over de wedstrijden en het versturen van de persberichten na afloop van de zoveelste gewonnen race. Naar aanleiding van de prijsuitreiking schreef Theo een terugblik op zijn aanpak. Met zijn toestemming publiceer ik hieronder een deel daarvan. Ik hoop dat jullie er net zo van genieten als ik!

Waarom begin je überhaupt, als docent Voertuigentechniek aan zo’n kluif?
Waar inderdaad menig vrij uurtje in gaat zitten?!

Het kost geld….. vreselijk veel zelfs, als je aan het racen slaat.
Kost tijd, moeite, energie….omdat alles zich in de weekenden afspeelt.
Kost improvisatie, omdat de normale lessen ook doorgaan.

Natuurlijk realiseer ik me, dat een motorraceteam op een VMBO school, een zogenaamd 'uniek' project is.
Maar voor mij persoonlijk echter, een veel minder uniek project!

Ik heb namelijk, meer dan 10 jaar met mijn eigen zoon als “coureur”, en ik als “teambaas”, dat spelletje gespeeld!
Compleet met grote truck en trailer, door geheel Europa gereden, zelfs op NK en EK niveau.
Toen op het gebied van de wegracesport.
Dikke 1000 cc motoren met snelheden ver boven de 300 KM per uur!
TT van Assen mochten 'we' zelfs rijden, 100.000 man op de tribune….DAT maakt je echt gespannen…. zeg maar!

Het unieke in het ontstaan van dit race project is … dat mijn toenmalige VT leerlingen, uit de tijd dat mijn zoon en ik nog actief waren, mij juist op het idee brachten, om dit project op te starten.

Altijd, steevast iedere maandagmorgen, vroegen de leerlingen me, wetende dat wij aan de wegrace deden
”En meneer; nog geracet?”

Natuurlijk snapte ik toen al wel dat ze nog niet geheel wakker waren op dat tijdstip, en liever 'een verhaaltje' van mij aanhoorden over de racerij, dan tot de orde van de nieuwe lesweek over te gaan!
(Ik bedoel..…ik ben ook jong geweest!)

Maar wat ik ook bemerkte was, dat ze dan juist, geweldig scherp(!) luisterden naar mijn verhaal…..en natuurlijk was er dan een technisch probleem geweest, als die er niet was, verzon ik die gewoon ter plekke….(Immers, ik had ze door ;-)!)

En bij technische problemen, horen natuurlijk slimme technische oplossingen….(Kijk en daarom zit je op school….of je nu wilt of niet leren zal je!)

Die technische oplossing vertelde ik dan uiteraard, in geuren en kleuren, en geloof me…..NOOIT hingen ze ZO aan mijn lippen, als op dat moment ( Just in time, Just enough principe …….heet dat tegenwoordig, …….ach, in 2001 deed ik het al!)….
De gehele week erna, lukte me dat, gewoonweg, minder makkelijk, tot geheel niet!

Dat geeft je te denken, als professionele opleider toch?

Waar ga je nu in de fout?
Wat is er mis met je reguliere les?…..
Waarom wel aandacht bij 'een verhaaltje uit de racerij' en waarom niet bij een verhaal uit de alledaagse garagepraktijken?

Simpel is het antwoord!…….”Je gaat nat KLR, op het feit dat je de belevingswereld van de leerling niet raakt!”

Dat is de verklaring, dat ik, juist dit project heb willen opstarten!

“Daal neder tot de belevingswereld van de leerling”
Ene meneer Pannekoek heeft dat al eens, (de slimmerik), opgeschreven, kan ik me herinneren uit mijn lessen Didactiek, ergens midden jaren 80!

“Ongemerkt, stiekem laten leren”, zeg maar…..en geloof me, dat doen ze werkelijk!

Ik geef onderweg naar of retour van het circuit; Aardrijkskunde, Geschiedenis, Natuurkunde, Scheikunde, Maatschappijleer, Nederlands, om maar een paar vakken te noemen.

Ik dwing ze, als lid van het raceteam, tot het lezen en begrijpen van Engelse handleidingen, ik breng ze omgangsvormen bij, ik laat ze afrekenen, als de bus weer afgetankt is.
Laat ze alles wat gebruikt is, weer schoonmaken.

Ik leer ze wat het allemaal kost, en dat ze trots en dankbaar moeten zijn voor de aan hen geboden kansen.
Dat ze trots op hun talent mogen zijn, want ik heb al coureurs gehad, die geweldig moeilijk konden leren, maar vreselijk hard reden met onze motoren!

Ik laat ze zelfs in het Frans… 'cinq frites avec mayonaise' bestellen ed….

Tot het laatste wapenfeit ….het maken van een eigen team website!

Check www.ngmt.nl maar even!......De leraar Nederlands moet er nog overheen maar toch!.....Knap stuk werk van een (basis) leerling VT!

Jullie zullen zelf wel snappen dat altijd autotechniek, vanzelf, aan bod komt met van die prachtige snelle “Pitpro” Pitbikes die in ons bezit zijn, welke altijd wel zijn te tunen tot het oneindige, wat PK’s en snelheid betreft.

En ...... het leukste is, als je er goed over nadenkt…….OKE, ik krijg die prijs,….maar…
Het zijn wel de leerlingen van De Oude Maas en het Albeda college die in hun vrije weekend met een docent op pad gaan…………………………..OM TE LEREN!

Ik weet niet hoor….maar ik deed dat toen, in mijn middelbare school tijd, nooit!
Moet er niet aan denken!

Moraal van mijn verhaal!

Onderwijs kan ZO leuk zijn!
Zo uitdagend!
En zo vanzelfsprekend!
……. Mits (!) 'de verpakking' goed is!