Poverty Is Not A Game!

Door: Martijn van den Berg

Ik was laatst een weekendje op Ameland waar ik door een misverstand bijna de avond zonder onderdak was gekomen. Op zoek naar onderdak op het toch dunbevolkte Ameland kwam ik midden op straat iemand tegen die ons meteen ging helpen. Hij vertelde ons dat hij zelf drie jaar dakloos was geweest, en hoe moeilijk het was geweest continu onderdak te vinden. Ik dacht tot dat punt dat dakloosheid niet veel bestond in Nederland, maar dit verhaal raakte me toch. Mijn moeder stuurde me een week geleden een spel om te reviewen: Poverty is not a game. Met dit verhaal in mijn achterhoofd begon ik te spelen.

Poverty Is Not A Game (PING) is een samenwerking van verschillende organisaties om met name aan de tweede en derde klas middelbare school een beeld te geven van wat armoede nu precies is en hoe hiermee om te gaan. Als medium voor deze boodschap is een game gekozen, aangezien deze doelgroep graag gamet.

In PING ben je of Sophia of Jim, twee personen die elk met hun eigen verhaal op straat zijn komen te staan, en zo moet je jezelf redden in de grote boze stad. Om te overleven moet je niet alleen een woning vinden, maar ook werk. Om dit te krijgen moet je vele organisaties afstruinen.

PING is grafisch en gametechnisch absoluut niet de beste game die er bestaat. Maar het gaat bij deze game naar mijn mening voornamelijk om de boodschap. Je bent in deze game voornamelijk van de ene organisatie naar de andere aan het lopen, terwijl je eigenlijk niets vooruit komt. En dit maakt toch wel heel erg duidelijk hoe hun nu is om zonder opleiding en zonder geld vooruit te moeten komen.

Aan bijna ieder spel een happy ending, en zo ook bij dit spel. Hoe zal ik niet vertellen, maar het voelt geweldig als je karakter eindelijk zijn zaakjes op orde heeft en kan beginnen met een leven zonder zorgen. Absoluut een mooie game!