Logeren in eigen huis

 Door: Martijn van den Berg

Over een paar dagen ga ik naar Zuid Afrika. Ik heb al mijn spullen inmiddels verhuisd naar het huis van mijn ouders, en zit om de laatste dingen in Leeuwarden te regelen een paar dagen bij een huisgenoot op de kamer. Ik merk dat sinds ik weg ben, het huishouden met de dag minder wordt. De WC ligt vol met lege rolletjes toiletpapier. De afwas is al een dag niet gedaan, en in de gang ligt troep op de grond. Het is net een stukje minder mijn huis.

De reden dat alles net iets minder strak loopt, is dat ik in de tijd dat ik hier gewoond heb, een huishouden heb geprobeerd te runnen. Dit is me niet altijd even goed gelukt, maar over het algemeen ben ik er redelijk in geslaagd om een situatie te creëren waar iedereen zijn eigen bijdrage levert aan het huishouden. Er werd bijna nooit meer dan één maaltijd per dag op hetzelfde fornuis gekookt, de vuilniszak zat nooit meer dan vol, en de keuken was meestal wit.

Nu ik weg ga, hoef ik me niet meer bezig te houden met het huishouden, en laat ik de rest zijn gang gaan. En dit heeft best wel veel effect. In de dagen dat ik nu bij een huisgenoot logeer, is het alsof ik logeer in mijn eigen huis, en toch voel ik me een gast. Alsof ik er nooit gewoond heb. Dingen veranderen nu zo snel.

Als ik over een paar jaar terug kom, verwacht ik dat het hele huis compleet veranderd zal zijn. Alle moeite die ik dan gedaan heb, zullen ze daar niet kennen. Aan de ene kant is dit raar om te beseffen. Aan de andere kant is het ook belangrijk om te weten dat wat ik gedaan heb, mij een erg leuke tijd heeft bezorgd in mijn studententijd. Als andere mensen een ander systeem vinden waar ze blij mee kunnen zijn, dan zal ik daar ook gelukkig mee zijn. Het blijft logeren in een huis waar je ooit gewoond hebt.

N.B. Na deze blogpost zal het een tijdje stil zijn op dit blog. Martijn gaat tot aan de zomervakantie studeren in Zuid-Afrika en zijn ouders mogen hem wegbrengen ;-) Dat betekent dat in ieder geval tot 7 mei er geen nieuwe berichten gepost zullen worden. Tot over een paar weken,

Margreet