maandag 28 augustus 2006

Terug van weggeweest. Animal Crossing

Animal CrossingZeven weken geleden sloot ik dit weblog af voor de vakantie met de opmerking dat ik nu eindelijk de tijd zou hebben om mijn net nieuw gekochte Nintendo uit te proberen. Dat heb ik inderdaad gedaan, en ik moet zeggen: ik ben onder de indruk. De Nintendo is een apparaat dat veel mogelijkheden heeft. Doordat het apparaatje twee schermen heeft kun je tijdens het spelen extra informatie te krijgen zonder dat je het zicht op het spel zelf verliest. De ingebouwde microfoon en spraakherkenningssoftware maakt het mogelijk dat je in sommige games met je stem commando's kunt geven en het touchscreen is erg makkelijk te hanteren en laat zich goed combineren met de gebruikelijke joystick. En met WiFi kun je contact leggen met medespelers waardoor de games een extra dimensie krijgen.

Die WiFi-connectie was overigens best lastig te leggen: in de winkel kregen we het advies om een kabel aan te schaffen omdat hen gebleken was dat bijna niemand een draadloze verbinding tot stand kon brengen. Ons lukte dat wel, maar die bleek niet erg stabiel te zijn. De verbinding viel nogal eens weg tijdens het spel. Vreemd: we werken hier in huis vaak draadloos met onze laptops en dan hebben we daar nooit problemen mee. Tip dus voor Nintendo om hier nog aandacht aan te besteden!

Het spel dat bij ons thuis met het meeste plezier werd gespeeld was Animal Crossing. Niet alleen ikzelf zat aan de knoppen: ik werd bijgestaan (lees: overruled!) door mijn dochter (van 17) en echtgenoot, maar het allermeest door mijn zoon (van - bijna - 16 jaar). Omdat hij ook de meest ervaren gamer is in de familie heb ik hem gevraagd om een review te schrijven van het spel.

Animal Crossing: Wild World. 3x eindeloos.
(door Martijn van den Berg)

Animal Crossing is een vrolijk spel waarin je met je poppetje door een kleurige, onschuldige wereld rent van bomen, bloemen en bijen. Je hebt je eigen dorp dat je zo mooi mogelijk moet maken. Daarnaast krijg je ook de kans om je poppetje te pimpen.

Je verdient geld door te vissen, insecten te vangen of fruit te planten en te verkopen bij het plaatselijke winkeltje van Tom Nook, dat, als je voldoende koopt, uitgroeit tot een heus warenhuis met kapsalon. Bij dat winkeltje kan je ook meubels kopen om je huis in te richten, en dat op zijn beurt ook weer groter maken, totdat je een complete villa hebt.

Er is eigenlijk geen doel in deze game, dat wil zeggen dat er zo veel te doen is dat je je eigen doelen kan uitzoeken. Je kan je huis zo mooi mogelijk maken, zo veel mogelijk vissen en insecten verzamelen, het museum vol maken, veel geld sparen en nog veel meer. Dat maakt dit spel oneindig. De tijd is hier dan ook echte tijd, compleet met seizoenen, evenementen en openingstijden. Dat maakt dat je pas na een jaar alle vissen of insecten kan hebben gevangen. Of je vangt ze niet in het seizoen dat je ze kan vangen. Dan kan je weer een jaar doorspelen en het dan nog een keer proberen. Niet dat het erg is, want zoals ik al zei: het is eindeloos.

Als je het vissen en insecten vangen dan eindelijk zat bent en je hebt genoeg in het dorpje gedaan, dan kan je via Wi-Fi naar een ander dorpje. Het enige wat je nodig hebt is een friend code van iemand anders en je bent er. En wat opvalt: ieder dorpje is anders. Zag je in je eigen dorpje nog alleen sinaasappels aan de bomen, zie je hier appels of perziken. En wat zo mooi hier aan is, is dat je jezelf en je huis aan andere mensen kan laten zien, dat je al die toch al zo leuke dingen hier nog eens kan doen, alleen dan met een gezelschap. Dat is dus 2x eindeloos.

Je hebt in het dorpje ook evenementen over het hele jaar verspreid. Je hebt een hele kalender waarmee je het hele jaar door van leuke dingen kan genieten. Daarnaast heb je wekelijkse dingen die langskomen, zoals de verzekering, de waarzegger en je huis krijgt iedere week een cijfer. Dat is dus 3x eindeloos.

Animal Crossing: Wild World is een vrolijk spel met een eindeloze doelgroep. Ik heb het volwassenen van 40 jaar zien spelen maar ook kinderen van 10. Ik speel normaal niet van dit soort vrolijke spellen maar na een paar uurtjes ben je wel verkocht. Het heeft alleen 1 nadeel: het is verslavend. Dus weet waar je aan begint!

5 opmerkingen:

Unknown zei

Na je enthousiaste verhalen van vorige week verbaast het me niets dat je nu blogt over animal crossing :-)

Weer een nintendo-adept!

Anoniem zei

Leerlingen bij mij uit de klas speelden vaak op het plein mario karts. Maar ik heb ze nooit horen klagen over de wifi.

De leerlingen gebruikten het ook om met elkaar te chatten. Ik vond dat wel een leuke toepassing. Je kan ook met je eigen handschrift schrijven.

m2cm zei

@Kaj,
Werken ze op het schoolplein met WiFi of met een kabeltje? Dat laatste is namelijk veel eenvoudiger, volgens mij. Ik vind het juist zo leuk om via het net te communiceren. Dat kan ook door je Nintendo met een kabeltje te verbinden aan je p.c., maar omdat wij een draadloos netwerk hebben, leek het me juist leuk om draadloos contact te leggen.

@Edwin,
Nintendo, Sony, p.c.: ik speel alles waar ik de hand op kan leggen en wat meer is dan schieten. Niet omdat ik schieten niet leuk vind, maar omdat ik daar zo verschrikkelijk slecht in ben....!

Unknown zei

Met de WII schijnt het wat natuurlijker te worden maar in oudere games had je vaak ook wel de optie auto-aim. Ik heb maandenlang perfect dark gedaan op de 64 en unreal tournament op de pc: op een gegeven moment krijg je het wel in de vingers..

En de massive online role playing games? Wat vind je daarvan? Ik durf er maar niet aan te gaan uit angst voor de verslavende aspecten: maar ze blijven me mateloos fascineren...

m2cm zei

Voor verslaving ben ik niet bang, maar het kost wel erg veel tijd om daarin thuis te raken. Gelukkig heb ik een zoon die die tijd er graag in stopt en hij vindt het niet erg om mij van alles en nog wat te laten zien. Zo kan ik wel genieten, maar hoef ik er geen tijd in te stoppen die ik niet heb. Want ik ben het helemaal met je eens: het is een fascinerende wereld, vooral omdat je met en tegen andere mensen speelt!