Mijn Dierenpraktijk

Mijn dochter is een echte paarden'gek'. Met games heeft ze weinig: ze brengt het liefst al haar vrije uurtjes door op de manege. Dat in tegenstelling tot haar broer die paarden maar vindt stinken en niet van de computer los te rukken is. Ik had dan ook niet gedacht dat ze elkaar nog ergens zouden vinden op deze gebieden, maar dat viel mee. Dochterlief kreeg bij een paardenblad een game cadeau: 'Mijn Dierenpraktijk', en haar gamende broer was zo lief om samen met haar het spel te verkennen. En alhoewel ik in eerste instantie niet zo gecharmeerd was van het spel (en nog steeds vind dat het spel wel erg 'truttig' is), heeft hij me ervan overtuigd dat dit spel wel educatieve waarde heeft en dus een plaatsje verdient in dit weblog. Vandaar onderstaand een review van 'Mijn Dierenpraktijk', geschreven door mijn zoon.

Mijn Dierenpraktijk
(door Martijn van den Berg)

Een tijdje geleden kreeg mijn zus bij een abonnement op een paardenblad het spel “Mijn Dierenpraktijk”. Ik keek eerst een tijdje over haar schouder mee, ontdekte daarna dat als je meer dan 1 save had het spel vastliep en ben toen maar verder gegaan met het over de schouder kijken bij mijn zus.

Dit is een spel waarbij het leren bijna perfect verpakt is in het spel. Je kan spelenderwijs een hele hoop leren en het leren levert geen frustratie op. Niet te lange teksten of te moeilijke vragen, gewoon educatief.

Nu is “Mijn Dierenpraktijk” niet het beste spel wat er bestaat. Je begint met een behandelkamer waarin je geld verdient door dieren te behandelen. Dat begint bij kleine dieren zoals parkieten en konijnen, maar als je bepaalde diploma’s haalt kan je de dierenpraktijk uitbreiden tot een complete boerderij, met honden, katten en paarden. Aan het eind is het het doel om alles uitgebreid te hebben en met je paard alles verkend te hebben.

Het behandelen van de dieren is simpel; koop wat medicijn in, onderzoek een dier en doe er wat zalf in of geef ze een spuitje, afhankelijk van de diagnose. Zeer uitgebreid is de game niet in deze ziektes, maar van herhaling leert men tenslotte. Als het dier dan een ernstige ziekte heeft moet het opgenomen worden in een van de daarvoor bestemde hokken, moet je het dagelijks eten geven en iedere dag weer een nieuw spuitje geven of insmeren met zalf.

Maar het mooie van dit spel zijn de cursussen tussendoor. Als je een nieuw dier wilt kunnen behandelen, moet je naar de academie in de stad gaan. Hier krijg je een cursus over het dier dat je wilt kunnen behandelen. Je krijgt eerst een stuk tekst te lezen dat niet te lang maar ook niet te kort is en daarna vragen over die tekst die niet al te moeilijk zijn, maar waar je wel de tekst voor moet hebben gelezen. Het zijn 3 vragen, en heb je er 1 fout, dan moet je de cursus opnieuw doen en het cursusgeld weer betalen. Dit levert geen frustratie op, meer de gedachte van: had ik nu die tekst maar doorgelezen. En dat is nou spelenderwijs leren.

Maar technisch is het spel niet zo best. Het begint met kleine foutjes zoals de tekst ‘mijn kleintje krabt zich al dagenlang’ als de klacht van een paard beschreven wordt, en je paard dat zo de deur van je wachtkamer binnenloopt, maar het eindigt met heuse bugs zoals niet bij de voerbak van de honden kunnen of je paard na het afstijgen achter een muur niet meer kunnen aanklikken. Dit levert ook voor de minder fanatieke speler bijzonder veel frustratie op. (En ik maar denken dat ik de enige was die soms van woede op het toetsenbord kon slaan.)

Ik vind toch dat je van een bedrijf dat games maakt een beter spel kan verwachten. Het is technisch zeker geen goed spel. Dit spel zou ik zeker niet aan mensen aanraden om in hun vrije tijd even te gaan spelen. Maar toch is dit een mijlpaal. Niet in de zin van het spel, maar als andere educatieve games nou hetzelfde educatieve patroon zouden volgen, dan zou leren als een game nog eens leuk kunnen worden. Dit is nou een educatief voorbeeld van een goede educatieve game. En dat is ook wat waard!