De kracht van Nintendo

Laatst hoorde ik in het nieuws de zin “Nintendo verkoopt nog steeds omdat het risico’s durft te nemen” en die zin zette mij diep aan het denken. Bij Nintendo denken mensen namelijk vaak dat het voor de wat kleinere kinderen onder ons is. En dat het saai is omdat het alleen maar Mario is. En toch is nintendo nog steeds op de markt, en zo te zien doen ze nog steeds niet onder voor Microsoft of Sony. Sterker nog, soms zijn ze zelfs nog beter. Hoe kan dat toch?

Als we kijken naar Nintendo op het gebied van risico’s nemen. Het risico van Nintendo zin hem volgens mij in de innovatie van hun vele games. Nu zul je vast denken aan de zoveelste Mario die weer eens uitkomt. Dat is over het algemeen inderdaad het concept van Nintendo. Maar als je naar innovatie gaat kijken. Wie had er als eerste een handheld op de markt? Wie introduceert binnenkort een totaal andere console dan de rest? Wie was de eerste die iets met muziek, zang en dans ging doen? Juist, dat was Nintendo.

Mario was toen het geïntroduceerd werd een heel leuk concept. Een vrolijke, rode loodgieter die je door het level moest loodsen. Nu, een aantal jaar later, is Mario nog steeds populair. Waarom? Het is nog steeds hetzelfde leuke mannetje, en de graphics zijn ook niet zo gigantisch verbeterd ten opzichte van de Xbox en de Playstation. Het is telkens weer vernieuwend. Ieder avontuur van Mario of Donkey Kong is weer anders. Zeker nu de Wii op de markt komt. En iedere keer wordt het zelfde mannetje weer in een nieuwe activiteit gestoken. En dan is de innovatie van Nintendo.

Als ik een tussenuur op school heb, gaan we meestal naar iemands huis om daar een spelletje te spelen. We hebben dan meestal keuze om naar de een te gaan en op de Gamecube te spelen of naar de ander op de Playstation 2. En wat gaan we dan doen? 9 van de 10 keren gaan we donkey konga op de gamecube doen. Nog een voorbeeld: Ik had vorig jaar een LAN-party van een scouting vereniging waar ik ook mocht komen omdat ik zo veel consoles had. Waarvoor stonden de rijen? De nintendo. En niet omdat het zulke jonge mensen waren, er zaten zelfs mensen van mijn leeftijd bij. En daar ligt de tweede kracht van de nintendo. Het samen doen van spelletjes. De gezelschapsspellen.

Nu wil ik zeggen aan diegenen die nog steeds de mening hebben dat Nintendo voor jongere mensen is en dat het saai is, graag vragen of ze eerst de Nintendo spelen en daarna nog hun mening geven. Als je het daarna toch niet leuk vind, heb je een goede mening. Maar bedenk altijd dat je je mening niet moet baseren op vooroordelen, maar baseert op feiten.

En misschien denk je nu wel: die Martijn heeft wel een leuke theorie, maar misschien is de praktijk anders. Misschien is dat ook wel zo. Binnenkort, als de Wii uitkomt, zullen de Xbox 360 en de Wii beiden bij ons in huis komen en dan zal ik eens gaan onderzoeken door mensen beide te laten testen en ze te laten kijken welke nou het leukst gevonden wordt, dan kunnen we ook zien of mijn theorie bevestigd wordt. To be continued zou ik zeggen!