Nintendogs; wie laat de hond uit?

De hond is nog steeds een veelgeliefd huisdier onder de Nederlandse bevolking. Een van de populairste huisdieren. Het is een leuke speelkameraad die ook nog af en toe eens naar je luistert als je iets roept. (of het tegenovergestelde doet) Die naar je toe loopt als je thuis komt. Die enthousiast tegen je op springt als je eens een keer in een slechte bui bent. Waar je al je problemen tegen kan vertellen. Nintendo vertaalde dit in een game: Nintendogs.

Nu is Nintendogs een sim game die het houden van een hond uitgebreid laat zien. Want de ideale hond is de hond waarvan je nooit de stank van poep hebt, die gehoorzaamt als je hem 3 keer een trucje probeert te leren. Waarmee je geld kan verdienen. En Nintendogs is dit allemaal. Het gaat om je hond, die voer je iedere dag, die leer je trucjes, je neemt hem mee uit en wint wedstrijden om geld te verdienen. Met dit geld kan je een nieuwe inrichting voor je huis of spullen voor je hond kopen. Uiteindelijk speel je nieuwe dingen vrij door een bepaald aantal ‘trainer punten’ te halen.

Toen de game in huis kwam, zei ik: slechte game, speel ik niet. Doch de combinatie van nieuwsgierigheid en de vraag naar bevestiging van mijn mening liet mij toch met deze game aan de slag gaan. In het begin was het allemaal heel erg leuk, alles was nieuw en gezellig. Ik had een lief klein hondje en dat ging allemaal heel erg goed. Ik kon nieuwe hondjes en decoraties vrijspelen en het wandelen was iedere keer leuk en nieuw, omdat je iedere keer een nieuwe route kiezen en andere dingen tegen komen.

Maar na een halve week begonnen de problemen. Het spel begon me nota bene na een halve week al te vervelen. Iedere dag dezelfde rompslomp met amper enige beloning. Het begon me tergend te vervelen. Ik miste ook een functie waarmee je met meerdere spelers kon spelen. Daarnaast deed d microfoon niet altijd zoals ik wou en de trucjes die ik mijn hond wou leren niet altijd goed gingen. Als ik je vertel dat ik met deze game inspiratie voor mijn eerder artikel: ‘frustratie in games’ heb opgedaan zegt het volgens mij genoeg. Na een week, een recordtijd voor mij, heb ik het spel weggelegd en er nooit meer naar omgekeken. De frustratie en de verveling wogen niet meer op tegen het speelplezier dat het me bracht. Het had allemaal geen zin meer…

Daarmee wil ik zeggen dat je Nintendogs alleen moet nemen als je een ongelofelijke hondenfan bent en als je bij het blaffen van een hond meteen helemaal klaar staat. Als je niet van honden houdt, raad ik deze game absoluut af. Voor mij is mijn vooroordeel bevestigd en mijn vermoeden waar geworden. Het spel heb ik in een recordtijd weggelegd en dat zegt genoeg over het spel zelf. Het zegt voor mij genoeg. Nintendogs gaat de kast in. Voorgoed.