Vaak hoor ik van ouders en docenten dat ze hun kinderen liever niet bezig zien met spellen als GTA San Andreas of Bully. 'Daar leren ze maar verkeerde dingen van', is vaak het commentaar. Ik denk daar anders over: ik denk dat we onze kinderen/leerlingen wel moeten begeleiden bij hun mediagebruik, maar ik doe dat liever door naast ze te gaan lopen als ze weer nieuwe stappen zetten op dat pad. Juist door met ze in gesprek te gaan over dit soort zaken, hoop ik dat ik ze beter toerust om zelf goede keuzes te maken.Daarnaast denk ik dat juist de spellen waar agressie, sex en geweld zo dik bovenop liggen, niet zo 'gevaarlijk' zijn. Mijn ervaring is dat kinderen heel goed in de gaten hebben dat die wereld erg verschilt van hun eigen wereld, en dat parallellen daarom niet te trekken zijn. Ik maak me daarom juist veel drukker om spellen waarbij je niet zo in de gaten hebt dat ze vol zitten met de ideeën, waarden en normen van de makers van dat spel.
Eén van de spellen die me wat dat betreft intrigeert, is de Sims in al zijn varianten. Bij de Sims moet je ervoor zorgen dat jouw character gelukkig wordt. Hoe je dat moet doen, ervaar je in het spel. Bij de Sims loop je loopt rond in de virtuele wereld, legt contacten met andere Sims, eet en drinkt, leeft en lieft. Het spel lijkt dan ook erg op ons dagelijkse leven, en ik denk dat kinderen (het zijn vaak jonge kinderen die het spel spelen) ongemerkt heel wat van de ideeën van de maker over hoe je gelukkig kunt worden, overnemen. Het is maar de vraag of die ideeën ook de onze zijn. Hoe zit het bijvoorbeeld met relaties bij de Sims: word je gelukkiger als je een relatie hebt of niet? Kaun je een relatie aangaan met iemand van hetzelfde geslacht? En hoe zit het met geloof? Hoe wordt gekeken naar het al dan niet hebben van werk? In het spel levert de ene keus maakt de ene keus je Sim gelukkiger, en de andere niet.
Ik hoor zelden van kinderen dat ze het eens of oneens zijn met de waardering van de keuzes die ze maken in het spel de Sims. Ik vermoed dat daar weinig over wordt nagedacht, en ik denk dat er ook maar weinig ouders en docenten zijn die daar lang bij stil staan. Ik denk dat dat een gemiste kans is. Ik zou graag zien dat in het onderwijs aan de normen en waarden in games aandacht wordt besteed. Het lijkt me boeiend om leerlingen de opdracht te geven te onderzoeken welke normen ze in hun favoriete spel expliciet meekrijgen, en welke impliciet, verborgen in het spel. En laat ze dan maar eens kijken hoe het zit in het land waar dat spel ontwikkeld is. Is de Sims een Amerikaans spel, of had het net zo goed door een Nederlander ontwikkeld kunnen worden? Voor zover ik weet is er op dit punt weinig of geen onderzoek gedaan. Het zou leuk zijn als we in het Nederlandse voortgezet onderwijs als eerste onderzoek gaan doen naar normen en waarden in games!
