Leuk werk!

Mijn werk is leuk, maar soms is het nog leuker! Bijvoorbeeld als je een uitnodiging krijgt om te komen kijken naar een echte pitbike-race. Niet zomaar een race, nee, een race waarbij leerlingen van het Penta College Oude Maas de coureurs zijn. Een activiteit van school omdat ze er ook echt veel van leren. Natuurlijk, sleutelen dat leer je er wel van, want zo'n pitbike moet je echt helemaal onder controle hebben als je met een vaartje van soms wel 120 kilometer over het circuit scheurt.

Maar je leert er veel meer van. Werken in een team lukt alleen als je sociaal vaardig bent en bereid bent om te geven en te nemen. Om te kunnen racen heb je een behoorlijke dosis concentratievermogen nodig. Want als je eventjes niet oplet dan ga je onderuit en dan verlies je natuurlijk de race. Je leert ook wat over geld, want zo'n bike is niet goedkoop dus je moet goed bekijken wat echt nodig is en wat niet, en wat je financiële mogelijkheden zijn. Je hebt doorzettingsvermogen nodig, want als je bij de eerste pech opgeeft, dan kom je er niet. Om aan de top te komen moet je doorzetten en tegenslagen kunnen incasseren. En sta niet vreemd te kijken als je het team bezig ziet met een Engelse tekst, want niet alle handleidingen zijn in het Nederlands geschreven.

Het helpt natuurlijk wel als je steun hebt, en die hebben de leerlingen van het Penta College Oude Maas. Het hele project wordt vormgegeven door een stichting waar, naast het Penta College, het Albeda College en de hogeschool Rotterdam zitting in hebben. Maar de meeste steun komt van één van de docenten motorvoertuigentechniek: Theo van der Klooster. Die gaat met het team mee als ze racen, geeft adviezen met het sleutelen, spreekt moed in en moedigt aan, sust de gemoederen of pept op, heeft soep en broodjes, zorgt voor sponsors, maakt foto's en verslagen. Kortom: hij is er 'gewoon' voor het team. De inspanningen van het team blijven niet zonder resultaat: na een half jaar hard werk van coureurs, monteurs en coach is het team al belandt in de bovenste regionen van het veld.

Kijk, en dat is nu waarom het werken voor het onderwijs zo leuk is. Elke keer kom ik ze weer tegen: docenten die in staat zijn om leerlingen bagage mee te geven voor de rest van hun leven. De kranten staan vaak vol met slechte verhalen over het onderwijs, maar ik zou ze liever vol willen schrijven met praktijkverhalen van dit kaliber. Volgens mij worden we daar allemaal veel blijer van. Want je leert volgens mij meer van kijken naar wat er goed is, dan van mopperen op wat er fout gaat.....!