The 2-way play

Door: Martijn van den Berg

Ik verbaas me de laatste tijd continu over mijn cijfers voor M&O, een vak dat ik als keuzevak heb gekozen dit jaar, omdat het me wel interesseert. Ik denk steeds dat ik de toetsen goed heb gemaakt, maar dat valt me toch iedere keer weer tegen. Ik heb altijd gedacht dat als je geïnteresseerd was in een vak, en je maakt netjes de opgegeven opgaven, en je neemt voor de toets het nog een beetje door, dat je dan goed voorbereid zou zijn. Voor wiskunde interesseer ik me totaal niet, daar begin ik 3 dagen voor de toets opgaven te maken. Toch zijn mijn wiskundecijfers bijna het dubbele van mijn M&O cijfers. Wat is er dan aan de hand? Is er iets met de methode, is de stof moeilijk, of is er toch iets mis met de toverkunsten van mijn leraar?

De doorsnee leerling is lui. Lui in de vorm van als hij een keuze moet maken tussen hobby (het leuke) en huiswerk (het nodige) hij altijd de keuze zal maken voor het leuke. Maar de leerling kijkt ook wat nodig is, en selecteert zorgvuldig het huiswerk waarbij deze denkt dat dit een goede toevoeging is voor wat hij uiteindelijk moet weten. Zo komt het voor dat bij sommige vakken iedereen zijn huiswerk maakt en bij andere vakken bijna niemand. Een leerling is er altijd op uit om met zo min mogelijk moeite goede cijfers te halen, en een leraar om de leerling zo veel mogelijk kennis bij te brengen. Als een leraar zich interesseert in de methode of wat de leraar zegt, dan zal deze makkelijker werk voor dit vak gaan maken.

Als een leerling een slecht cijfer haalt, dan zal deze vaak maatregelen nemen om de volgende keer dit beter te doen. Als een klas een slecht cijfer haalt, zal deze het vaak afschuiven op de leraar, in de vorm van dat de toets te moeilijk was. Wat ik echter vaak zie, is dat er docenten zijn die ik heel erg hun best zie doen, maar de leerling steekt er niets van op. Docenten die niet bevoegd zijn om les te geven in een bepaald vak, docenten die denken dat de leerling alles al weet, en daarom niets uitleggen en docenten van de oude stempel die vaak alles nog op dezelfde manier doen als 10 jaar terug. Als ik zie wat voor methoden docenten gebruiken die net van de lerarenopleiding komen, zou ik willen dat docenten die de opleiding al langere tijd achter de rug hebben of er nog nooit zijn geweest af en toe een bijscholing volgen op de lerarenopleiding om dezelfde goede methodes te leren.

We blijven in de onderwijswereld teren op toetsen. Een moment waar alle geconsumeerde kennis samenkomt op een punt waar men alles wat men weet eruit moet gooien. En dit terwijl er manieren zijn om de leerling zelf kennis op te laten zoeken. Je kan bijvoorbeeld projecten maken af en toe, waarbij je mensen binnen een bepaald gebied zelf kan laten opereren. Nog steeds bij de meeste vakken is 20% PO en 80% toetsen. Ik begrijp ook wel dat men bepaalde kennis gewoon nodig heeft, en dat niet alles persoonlijk gemaakt kan worden, maar als je later een beroep kiest, kies je ook alleen het gedeelte dat je interresant vind. En bij praktische opdrachten is de leerling zich ook meer bewust dat als deze er weinig tijd in stopt, hij niet eens een compleet project heeft. En zo halen ze hogere cijfers. En wees origineel in de projecten, en wees niet bang om iets nieuws uit te proberen.