Door: Martijn van den BergIk woon precies 13 kilometer van mijn school af. De redenen waarom ik die keus heb gemaakt heb ik in het begin nog vaak aan getwijfeld, maar tegenwoordig is het meer een gewoonte. De eerste anderhalve jaar ging ik altijd met de bus naar school. Ik kreeg van mijn ouders een busabonnement, dat ik iedere maand zelf bij het postkantoor moest vervangen. Op een gegeven moment moest ik van mijn ouders een aantal dagen per jaar fietsen, en is dat ook een gewoonte geworden. Tot ik 16 werd en mijn scooter kreeg, en sindsdien gebruik ik naar school nooit meer een ander vervoermiddel.
Ik zit hier nu op school en het is half 10 in de ochtend, ik zou de eerste twee uur vrij hebben, maar omdat onverwachts opeens de weg waarover ik altijd naar school ging afgesloten was. Ik moest een grote omweg nemen waardoor ik te laat op school kwam. Met als gevolg het in onze school welbekende "gele briefje". Mijn school begint normaal om half 9 en bij mij vandaag pas om half 11, maar omdat ik een "geel "briefje" gescoord had, mocht ik vandaag om 8 uur op school zijn, slechts om even hoi te zeggen bij de balie bij de ingang van onze school, om vervolgens een streepje bij mijn naam te krijgen, waarna ik dan maar mezelf mag gaan vermaken. Naar huis rijden is geen optie, dat kost me weer brandstof en veel zin heb ik er niet in. En de mediatheek (waar ik moeilijk kan werken omdat stilte ver te zoeken is) is tot half 9 en in de pauzes gesloten.
Mocht ik niet de instructies op het gele strookje papier opvolgen, dan komt er (meestal tijdens wiskunde) een figuur binnen die je naam noemt om vervolgens jou te gaan vertellen dat je de volgende twee dagen weer nutteloos een half uur in de ochtend jezelf mag vermaken of anders moet nablijven. Ze zijn bij ons op school aardig trots dat ze eindelijk een waterdicht systeem hebben waarop ze alle mensen die te laat komen kunnen pakken. En misschien is het ook wel goed dat ze het systeem meer waterdicht hebben gemaakt als je ziet dat sommige mensen vorig jaar gemiddeld één keer in de twee dagen te laat kwamen. Maar toch...
Ik ben vandaag bewust tegen het systeem in gegaan. Ik heb me niet gemeld om 8 uur maar ben om half 9 naar school gekomen en ben daarna in de mediatheek rustig wat huiswerk gaan maken. Ik ben het niet eens met het systeem, omdat het geen nut heeft om mensen eerder te laten komen als ze daar op school niets kunnen doen. Bovendien bevoordeel je met dit systeem de mensen die dichtbij wonen boven de mensen die ver weg wonen. Maar dat zijn nog niet eens de redenen waarom ik er tegen ben. Ik vind vooral op deze manier dat ze een straf van school maken. Dat ze de school tot een strafplek bombarderen, terwijl school juist een leuke plaats hoort te zijn. Ik heb straks wiskunde en ik denk dat er straks een docent mij uit de klas zal halen om me uit te leggen hoe het systeem werkt. Het zij zo...
5 opmerkingen:
Wat je hier (met mijn enthousiaste instemming) bepleit, is toepassing van herstelrecht i.p.v. strafrecht.
Dag Martijn,
Dank voor deze bijdrage. Je laat zien dat sommige maatregelen pedagogisch weinig zoden aan de dijk zetten. En dat zou toch de bedoeling moeten zijn.
Je actie heeft toch voor een klein proteststormpje in blogland gezorgd. Heeft dat nou nog betekenis voor de bezoeker van je wiskundeles of gaat zoiets volledig langs een school heen?
Ik hoorde laatst dat het hoger onderwijs soms eerst Hyves checkt, voor ze een damage-control programma starten. Hoe denkt een VO-school daar nou over?
Op mijn school moeten ze niet veel hebben van onderwijsvernieuwing. Er is slechts een klein groepje leraren dat vernieuwend is met onderwijs, maar zij hebben niets te zeggen. Voor zover ik weet, leest er niemand op school actief blogs.
Dus ik ben blij dat er hier mensen met mij eens zijn, maar op school geldt nog steeds het oude regime.
'Ze hebben geen deel aan de conversatie, sterker nog, ze weten niet eens dat ze 'm missen.' Ik weet niet meer wie het zei, maar ik verbaas me er soms over dat het jaren later nog steeds waar is.
Een reactie posten