Zoals ik al wel eens
eerder schreef: ik denk dat het zijn niet de spellen met veel bloedspetters en geweld waarvoor we op onze hoede moeten zijn. Ik merk dat iets oudere kinderen vaak heel goed weten dat dit soort spellen geen enkele overeenkomst vertoont met de realiteit. Ik ben daarom meer op mijn hoede voor spellen die onverdacht lijken. Veel ouders vinden het geen enkel bezwaar als hun kinderen spellen spelen als uit de
Sims-reeks. Wat ze zich dan niet realiseren is dat die spellen zijn gebaseerd op een nogal behoudende en romantisch beeld van de Amerikaanse samenleving.
Om je Sim gelukkig te maken kun je het best ruimhartig aankopen doen, zorgen voor een mooi en luxe ingericht huis, mooie kleren kopen zodat je er goed uitziet, kinderen krijgen en veel (blanke) vrienden maken. Ik vind het zelf een weinig genuanceerd beeld, en vind het daarom belangrijk om met kinderen in gesprek te gaan hoe zij daarover denken.
Tjsa, en dat biedt natuurlijk materiaal voor een les, bijvoorbeeld:
- Zoek op internet informatie over het spel de Sims. Geef ten minste 5 URL's van sites met informatie over de Sims. Van welke site kun je het beste je informatie vandaan halen?
- Interview ten minste 3 mensen in je omgeving over de Sims om te ontdekken hoe je een Sim gelukkig kunt maken;
- Speel zelf het spel. Bekijk de plaatjes en luister naar de muziek van het spel. Hoe ondersteunen het geluid en de plaatjes/kleuren de boodschap van De Sims?
- Schrijf een opstel of een scenario over hoe jij denkt dat je zelf gelukkig kan worden;
- Schrijf puntsgewijs op hoe je denkt dat de wereld gelukkig kan worden. Zijn dat dezelfde dingen?
Leerlingen kunnen die opdracht ook in groepjes maken, waarbij de taken verdeeld worden. Belangrijk is dan natuurlijk wel dat je als docent dat proces begeleidt zodat de samenwerking goed is èn dat de leerlingen leren van elkaar. Hoe het past in het curriculum? Ik denk dat daarvoor ingangen genoeg zijn. Zoeken op het web, het beoordelen van de gevonden informatie, interviewtechnieken, schrijfvaardigheid, creatief schrijven, maatschappijleer: het komt allemaal aan de orde in deze les. En het maakt zeker dat kinderen anders gaan kijken naar de spellen die ze spelen. Misschien worden ze dan wel mediawijzer dan hun ouders!
2 opmerkingen:
Een interessante invalshoek om computerspellen op levensvisie te beoordelen, en dan niet alleen de keuze tussen gewelddadig en niet gewelddadig. En ik ben het ook met je standpunt eens dat de Sims wel een erg beperkt wereldbeeld tonen. Zouden we, in navolging hier van, ook langzamerhand niet de literaire kwaliteiten van een game kunnen beoordelen? Of past dat niet bij het medium?
@Liek,
In je voorstel om games te gaan bekijken op literaire kwaliteiten kan ik me helemaal vinden. Ik denk alleen wel dat we dan wel het begrip 'literair' moeten oprekken. Ik denk dat gaming een nieuwe (toegepaste) kunstvorm is en dat we er zo open mogelijk naar moeten kijken. Niet alleen het verhaal en de vormgeving, maar ook interactie. Want ook dat is m.i. onderdeel van kunst: welke interactie is mogelijk tussen kunst en kijker/lezer/gamer, tussen kijkers/lezers/gamers onderling en tussen maker en kijker/lezer/gamer.
Een reactie posten