donderdag 29 januari 2009

Prince of Persia; rennen door de fantasie


Door: Martijn van den Berg
Ik weet niet hoe Prince of Persia mijn aandacht trok in de eerste plaats. De naam interesseerde me wel, ik had beelden van vorige games gezien, maar bij deze versie waren alle vorige concepten volledig overboord gegooid. De beelden zijn ook niet geweldig, van alles wat ik gewend ben, en het concept is vrij simpel. En de 1001 collectibles trokken in het begin ook zeker niet mijn aandacht.Wat vooral mijn aandacht trok was het verhaal in deze game. Een verhaal dat ongelofelijk meeslepend is.

En om de mensen die dit lezen en de game niet hebben een stukje te laten beleven van wat ik beleefd heb, heb ik in de titel een linkje verborgen in de titel. Nu zul je vast denken: de strijd tussen licht en donker, dat is een heel erg klassiek scenario. Dat is waar, maar Prince of Persia kent voor iedere van de 4 corrupted leaders een sub-verhaal. Allemaal hoe ze uiteindelijk zichzelf overgegeven hebben aan het donker.

Ten tweede vond ik de vrijheid geweldig. Het is niet de ultieme vrijheid zoals bij games als Fallout en Oblivion, je bent gelimiteerd tot verschillende freerunning routes, waarnaast je om de 45 lichtpunten per gebied te verzamelen, zal moeten improviseren om overal in het gebied te komen. Het frustrerende aan collectibles is meestal dat je ze niet ziet, en dat is niet het geval. Je kan alles zien en het is vervolgens aan jou om te improviseren en daar te komen.
Ten derde en laatste vond ik de gevechten heel mooi. Het is niet achter elkaar knoppen rammen, je moet echt weten wat je op elk moment moet doen. Het spel maakt gebruik van combo's, waarbij je verschillende aanvallen achter elkaar zet om een mooi geheel te maken. Tussen iedere beweging heb je één seconde om de volgende beweging te maken. Nu kan je niet de beste combo zoeken en die blijven uitvoeren, want af en toe verandert een wezen van staat en dan kan je alleen nog maar je combo met een bepaalde knop beginnen en moet je dus iets anders verzinnen. Dit alles levert toch wel een titel op die een tevreden speeltijd oplevert.

4 opmerkingen:

Unknown zei

als ik jou was zou ik een keer mirror's edge uitproberen..

Is weer eens een compleet ander soort spel.

Martijn van den Berg zei

Zit in het rijntje nog te spelen., Het spel zag er erg mooi uit, het verhaal trekt me wel (beetje als in het boek 1948 achtig) maar hoorde dat het erg kort was om te spelen en af en toe heel moeilijk om je weg te vinden.

Anoniem zei

Hoi Martijn,

voor weinig kun je The Sands of Time kopen (de triologie volgens mij voor minder dan een tientje), veel beter dan deze dus als je deze al goed vond :)

Moqub/Liesbeth

Martijn van den Berg zei

Voor dit spel is de boeg totaal omgegooid. Dit spel is dus totaal anders dan zijn voorgangers.