Leer je meer van werken dan van leren?

Alweer een tijdje geleden las ik op verschillende plekken over een onderzoek dat gedaan is door het ROA (Researchcentrum voor Onderwijs en Arbeidsmarkt) over hoe formeel leren (in cursussen, op scholen enz.) zich verhoudt tot informeel leren (leren door te doen). Eén van de conclusies die in bijna elk persbericht werd genoemd was:

Een jaar werken heeft ongeveer een even groot effect op iemands kennisontwikkeling als driekwart jaar studeren.

Een opzienbarende conclusie, leek mij, want moest ik hieruit nu de conclusie trekken dat we leerlingen beter een baan konden geven dan een opleiding op school te laten volgen? Gelukkig kon ik het onderzoek downloaden van het net, en eens kijken wat nu precies onderzocht was, en wat de conclusies waren. En tot mijn vreugd bleek het allemaal iets meer genuanceerd te liggen als uit het persbericht leek.

Wat wordt er precies gezegd? In de conclusies staat o.a.:

Het informeel leren heeft een groot effect op de kennisontwikkeling van mensen. Sterk op de toekomst gerichte mensen kiezen banen waarin zij veel kunnen leren. Voor alle leeftijdscategorieën geldt dat werkenden zich meer ontwikkelen dan nietwerkenden. Een jaar niet werken komt, wat iemands kennisontwikkeling betreft, overeen met een half jaar minder opleiding volgen.

De kennistoename werd onderzocht door aan de respondenten te vragen om zich de kennis en vaardigheden voor te stellen die nodig zijn om in hun werk optimaal te kunnen functioneren. Vervolgens werd aan hen gevraagd hun eigen kennispeil op verschillende momenten in hun loopbaan in te schatten. Uit dat onderzoek bleek dat werkende jongeren een veel grotere ontwikkeling doormaken dan niet-werkende jongeren. Althans: zo ervaren ze het zelf.

Ik ben niet zo onder de indruk van dit verhaal. Want ik denk (maar ik geef toe dat ik daar geen onderzoek naar heb gedaan) dat mensen zich vooral bewust zijn van het feit dat ze leren als ze zich bewust zijn dat ze de kennis missen om iets te doen wat ze zelf willen. Wat op school geleerd wordt, wordt door leerlingen vaak afgedaan als irrelevant. Soms blijkt op een later moment dat die kennis toch wel bruikbaar is, maar dan zijn ze - vermoed ik - zich er vaak niet meer van bewust waar en wanneer ze dat geleerd hebben.

Idem geldt volgens mij voor leren buiten het werk en school om. Ik denk dat mijn kinderen zich er amper bewust van zijn dat ze dagelijks van alles leren buiten school en werk om, terwijl ik ervan overtuigd ben dat ze dat wel doen. Ze nemen bijvoorbeeld ongemerkt ongelooflijk veel informatie tot zich via de media. Zo kreeg ik vanmorgen van een van mijn kinderen de krant onder mijn neus geschoven met de opmerking: 'Dit moet je lezen: een boeiend artikel over het beeld dat wij in het Westen hebben van de Islamitische republiek'! Maar van dat leren thuis zijn ze zich niet bewust: ze vinden dit soort zaken doodgewoon.

Daar staat tegenover dat toen ze hun eerste baantje kregen, ze vonden dat ze daarvoor ongelooflijk veel moesten leren. Schappen vullen, spiegelen, voorraad opnemen, kas opmaken: ze maakten zich de begrippen in no-time eigen. De kennis die ze toen opdeden was op de korte termijn van belang, maar of ze daarmee nu (ook op termijn) meer relevante zaken leerden dan thuis en op school, daar durf ik geen uitspraak over te doen. Misschien dat het ROA zich daar eens over zou kunnen buigen??

Evenwicht bewaren

Een leuk spel om de principes van krachten uit te leggen vind ik het spel 'Play Balance Balls". Je begint het spel met één grote bal, midden op een plankje. Als je daar niets mee doet, blijft dat natuurlijk keurig netjes in evenwicht. Maar al gauw vallen er kleine balletjes op je plankje. Ze zijn verschillend in grootte en sommige balletjes vallen redelijk in het midden en sommige ver daar vandaan. Je kunt proberen om alle balletjes op het plankje te houden, maar je kunt ook proberen om de kleine balletjes van het plankje te spelen en steeds alleen de grote bal over te houden.

Het spel is niet makkelijk; ik kwam niet veel verder dan een minuutje. Maar ik vond het wel leuk om te kijken welke principes met het spel zichtbaar gemaakt worden en welke niet. Kracht maal arm, wrijving, versnelling: wat zit erin en wat niet? Een leuke opdracht voor de les mechanica, lijkt mij!

Geheimzinnig....!

Heerlijk: ik ben gek om geheimzinnige dingen. En deze site is wel erg geheimzinnig! Alleen al de titel: T-A-H, wat blijkt te staan voor They Are Here. De game moet vandaag om 10.00 uur van start gaan en eindigt op 24 juni. Veel meer kan ik er niet van vertellen, want op de site is geen verdere informatie te vinden over wat er gaat gebeuren. Het enige wat ik verder kon ontdekken was een pagina waarop staat dat de site gehackt zou zijn door Wallfly. Overigens heeft die pagina ook een fraaie titel: WALLFLY owNz y0u n0w. Met op de pagina de melding: 'Hi Master, you are too L8. This system is under my ctrl now!'. De hacker vertelt dat hij een aantal zaken aan de weet is gekomen die hij met je wil delen in een veilige omgeving.

Als je je aanmeldt, voor het spel 'They're Here', krijg je een mailtje waarin iets meer informatie staat:

THE HUNT FOR CLUES HAS JUST BEGUN!
Je bent zojuist toegetreden tot de game. De komende 507 uur beland je in een parallelle wereld die ingrijpt op alle facetten van je dagelijks leven. De jacht op aanwijzingen wordt een doolhof van gebeurtenissen en clues waarbij je soms aanwijzingen krijgt via e-mail, internet of sms en soms via krant, televisie en radio. Er is maar een ding 100% zeker in deze jacht: het kost je niets, behalve tijd, geduld, doorzettingsvermogen en goed denkwerk.

Aan jou de taak om te winnen. We nemen contact met je op zodra de jacht begint.

Als het goed is, en dan gaat de game over een paar uurtjes van start. Nog even wachten dus. Ik ben vandaag op pad, maar ik heb me al ingeschreven en ik ga vanavond zeker kijken wat er is gebeurd. Leuk!! En ik gok dat er ook het nodige te halen zal zijn voor school: in ieder geval leer je ervan over mediawijsheid en verhalen vertellen, maar mogelijk is er meer. Als jullie ook meedoen, ontmoeten we misschien elkaar wel ergens 'in virtual space' ;-)

Zoetermeer Soundwalks

In de nieuwsbrief van Digital Playground las ik over de soundwalk die ze hebben georganiseerd in Zoetermeer. In de soundwalk worden de leerlingen door de stad geleid met een mp3 speler waarop ze verteld wordt hoe ze moeten lopen en wat ze tegenkomen. Dat klinkt misschien saai, maar dat is het in dit geval zeker niet!

De Zoetermeerse soundwalk draait om Foxie. Foxie is locatiescout. Dat wil zeggen dat ze op zoek is naar locaties waar films gedraaid kunnen worden. Door haar verhalen ga je op een heel andere manier naar de stad kijken: op iedere straathoek, in elk park of in het winkelcentrum kan wat gebeuren. Een kind kan verdwalen, een moord kan gepleegd worden en met wat fantasie kan van het park een middeleeuwse kasteeltuin gemaakt worden.

Bijzonder vind ik de vermenging van beeld en geluid in de soundwalk. Door de duidelijke beschrijving van de beelden krijg je - letterlijk - een andere kijk op een locatie. Het was misschien meer voor de hand liggend geweest om niet te werken met geluid maar met film. Daarin hadden de fantasieën van Foxie vertaald kunnen worden naar concrete beelden. Maar mij spreekt het juist aan dat er gebruik gemaakt wordt van geluidsbestanden zodat er ook nog ruimte is voor eigen fantasieën. Mocht je ooit in de gelegenheid zijn om deze soundwalk te doen (er komt er volgend schooljaar ook een in Rotterdam), dan kan ik je dat zeker aanraden!

Maar wat als dat nu niet het geval is? Dan zou je ook kunnen overwegen om je leerlingen een soundwalk te laten ontwerpen. Dat kan op basis van eenzelfde verhaal, maar dan gesitueerd in de plaats waar de school staat. Welke plaatsen zou een locatie scout daar willen benutten en waarom? Maar je kunt de leerlingen ook een ander verhaal kiezen als raamwerk voor de soundwalk. Laat ze bijvoorbeeld de stad beschrijven vanuit het leven van iemand uit een ander tijdperk. Welke dingen zou die gezien hebben, en wat zou die persoon daar beleefd hebben? Door verschillende groepen leerlingen steeds een persoon uit een ander tijdperk centraal te laten stellen, ontstaat een mooi beeld van de historie van de plaats. Je zou ook de plaats kunnen laten bezoeken door een ornitholoog, of een entomoloog: wat zouden zij beleven als ze naar de stad van de school zouden komen? Of hoe zou het leven van een insect eruit zien op de verschillende plaatsen in de stad? Wat zijn goede plekken om te overleven, en welke 'vrienden en vijanden' zouden de insecten hebben? Er zijn genoeg verhalen te bedenken waar je een leuke soundwalk bij zou kunnen bedenken.

Het leuke van het maken van een soundwalk is dat je er weinig hulpmiddelen en weinig technische kennis voor nodig hebt. Veel mp3-spelers zijn ook geschikt om geluiden op te nemen, en het afspelen van die bestanden kan op bijna alle mobiele apparaten. Natuurlijk op mp3-spelers, maar vaak ook op mobiele telefoons en pda's. Om de geluidsbestanden te bewerken kun je gebruik maken van Audacity, een programma dat gratis te downloaden is van het web. Volgens mij is het maken van een soundwalk een goed haalbare en zeer aansprekende en zinvolle opdracht!

Weblog als portfolio

Alweer een tijdje geleden vertelde Janet Harwood, docent op de Internationale School in Maastricht, over een project dat ze deed met haar leerlingen. In dat project werden weblogs ingezet als 'writing-portfolio'. Het leuke van deze opdracht is dat ze de opdracht zelf, de leerdoelstellingen enz. ook in een blog heeft gezet. In het weblog is o.a. informatie te vinden over hoe de leerlingen samenwerken in dit project, de functie van informatie in het project, de beoordeling en evaluatie van het werk van de leerlingen enz.

Ik ben onder de indruk van hoe Janet het project neerzet, en ze vertelde mij dat het project erg succesvol is. De leerlingen zijn gemotiveerd om eraan te werken en de resultaten zijn erg goed. Jammer genoeg kan ik jullie die niet laten zien: daarvoor moeten de leerlingen eerst zelf toestemming geven. En zover is het nu nog niet. Maar voor de voorbereiding van het lesprogramma van volgend jaar kan deze opdracht van Janet misschien wel dienen ter inspiratie voor anderen. Doe er je voordeel mee!

Leren met Picasa

Op de site Infinite Thinking Machine staan vaak leuke ideeën hoe je gebruik kunt maken van gratis ICT-tools in het onderwijs. Zo hadden ze vorige week een leuke post over het gebruik van Picasa. Picasa is een programma van Google waarmee je foto's kunt opslaan, bewerken en delen met anderen. Nu zijn er al een heleboel ideeën om gebruik te maken van foto's in het onderwijs, maar het leuke van dit verhaal is dat het gekoppeld wordt aan de visie van Marzano, een onderwijskundige wiens visie ten grondslag ligt aan de webquest. In het artikel worden een aantal manieren genoemd waarop digitale camera's (en Picasa) gebruikt kunnen worden ter ondersteuning van research-based strategies:

• Ask students to compare or classify images.
• Ask students to delete, edit, or re-order images to facilitate analysis of the information at a deep level.
• Create a slide show to recognize student effort, achievement, and mastery.
• Create a slide show to illustrate time-sequence, or cause-effect patterns.
• Use images to document individual and group accountability - or to facilitate group reflection.
• Use images to support “corrective” feedback. (The instant nature of digital images – and means of sharing digital images – can facilitate timely feedback.)
• Use images taken with your digital camera as cues and advance organizers

In het artikel op Infinite Thinking Machine vind je een heleboel ideeën hoe je met foto's kunt werken in het onderwijs. Nog leuker vind ik het feit dat op basis van dit artikel en een workshop die over dit onderwerp is gegeven, een wiki is opgezet over dit onderwerp. In de wiki vind je (links naar) handleidingen over het gebruik van Picasa (maar ook voor Photostory3 van Windows en iPhoto van Apple). De wiki is duidelijk nog 'under construction' en bevat nog weinig meer dan de post op de site Infinite Thinking Machine, dus ik hoop dat een heleboel docenten en leerkrachten hun ideeën en best practices over het gebruik van foto's eraan toevoegen!

Tijdlijnen in Google

Ik las op Voelspriet dat Google weer een aantal nieuwe dingen heeft: Google Experimental waarmee je tijdlijnen kunt toevoegen aan je search, je kunt zien hoe Google bezig is om te zoeken met door Google verzamelde verwante termen, en met zoeken binnen een bepaald soort publicaties. De laatste twee functionaliteiten vindt ik wel handig, maar niet echt vernieuwend. Zoeken met behulp van verwante termen kan al veel langer met andere zoekmachines (zoals qksearch, Clusty en natuurlijk verschillende variaties op de Aquabrowser), en voor het zoeken naar verschillende soorten publicaties kun je verschillende zoekmachines gebruiken, bijv. Technorati en IceRocket om te zoeken naar informatie in blogs.

Het werken met tijdlijnen vind ik wel een interessante ontwikkeling. Je kunt hiermee in één oogopslag zien wat belangrijke jaartallen zijn. Het lijkt mij dat die functie vooral interessant is als je op zoek bent naar biografische informatie, maar ik kan me indenken dat het ook handig is als je zoekt naar gebeurtenissen die vaker voorkomen, zoals aardbevingen of orkanen. Je kunt een tijdlijn zoeken via Google Experimental Labs, maar je kunt ook in de gewone zoekmachine het commando view timeline toevoegen aan je search, bijv. "aletta jacobs" view:timeline. Natuurlijk kun je de informatie ook uit de teksten zelf halen, maar om snel een indruk te krijgen werkt dit veel sneller. Vooral voor het maken van werkstukken lijkt me deze nieuwe functie van Google daarom een aanwinst.

Viddler

Hans Mestrum attendeerde me in zijn weblog op Viddler, een site waar je video's kunt uploaden en streaming kunt aanbieden. Nu kan dat op veel sites, maar Viddler heeft een aantal mogelijkheden die volgens mij erg interessant zijn voor het onderwijs.

Je kunt in Viddler namelijk tags en commentaar toekennen aan één beeldje van een video, zowel van video's die je zelf hebt ge-upload, als aan video's van anderen. Als je een account hebt bij Viddler kun je ook nog aan de beschrijving van jezelf een tag toekennen. Als je zoekt binnen Viddler zijn de hits opgedeeld in treffers waarbij de tags betrekking hebben op de hele film, of op een fragment, of waarbij de zoekterm voorkomt in de beschrijving van de film of in de persoonsbeschrijving van degene die de film op Viddler heeft gezet.

Met al deze opties zijn niet alleen hele video's goed terugzoekbaar, maar kun je ook makkelijk zoeken naar fragmenten. Heb je dus bijvoorbeeld een hele lezing online gezet, dan kun je daaraan een aantal tags toekennen, waarmee je mensen kunt attenderen op delen die jij interessant vindt. Je kunt het systeem ook gebruiken om observaties te doen met behulp van video (zoals bijvoorbeeld wordt gedaan bij Video Interactie Begeleiding, maar ook wel bij stages) en dan anderen vragen om daarop te reageren. Dat kan natuurlijk ook bij de video's op sites als YouTube, maar daar kun je alleen bij de hele video commentaar geven, terwijl dat soms alleen betrekking heeft op één moment in de

Net zoals je kunt kiezen of je commentaar geeft op de hele video of op één fragment daaruit, zo kun je ook een video van Viddler in zijn geheel embedden in je site of weblog, of alleen dat éne fragment.

Ik ben er erg enthousiast over, maar kijk vooral zelf wat je ervan vindt. Ik heb bovenaan deze post de code voor de hele video opgenomen, onderaan start de video op middenin de video (bij de tag 'Nar'). Deze video heb ik geplaatst om ermee te experimenteren, dus als je zin hebt om zelf wat uit te proberen, ga dan gerust je gang. Voeg commentaren of tags toe (herkenbaar aan de witte, resp. zwarte stippen op de balk onder de film), of kijk hoe je de video terug kunt vinden. Veel plezier!

Speare

Van Shakespeare weet ik niet veel, dus dit spel kon ik niet uitspelen, maar het leek me geen onaardige poging om mensen actief aan de slag te laten gaan met de werken van Shakespeare. Speare speelt zich af in de ruimte. Het is een shooter waarbij je woorden in je schip moet laden van bekende (nou ja: voor Shakespeare-kenners wel!) uitspraken van Shakespeare. Je mag ook synoniemen of homoniemen van de woorden inladen, woorden die niets te maken hebben met 'the poetic code' beschadigen je schip. Soms krijg je items met informatie over het werk van Shakespeare. Aan het einde van een level krijg je vragen daarover. Uit de inleiding:

Peace reigned in the galaxy until a civil war broke out in the Verona System between planets Montagor and Capulon, who were entrusted with guarding Shakespeare's ancient text Romeo and Juliet. Distracted by their squabbles, the Verona System is left open to invasion by the ever-encroaching drones of the power hungry Insidian Army.

Je krijgt de keuze uit 4 ruimteschepen waarmee je de vijand kunt aanvallen. Elk schip heeft bijzondere eigenschappen, waardoor het spel op verschillende manieren gespeeld kan worden.

Ik ben zelf niet dol op shooters: ik vind dat ze al snel gaan vervelen. Maar een lesje Shakespeare zal voor veel leerlingen nog veel saaier zijn, en dan is dit misschien wel een aansprekende manier om met taal aan de slag te gaan. Het verzamelen van de woorden uit de uitspraken is volgens mij niet zo heel leerzaam. Wel leerzaam en passend bij het principe van de shooter (niet veel nadenken, snel handelen) vind ik de mogelijkheid om homoniemen te verzamelen of synoniemen. Shooters zijn vrij makkelijk te maken met bijvoorbeeld het programma Game Maker. Wie werkt het idee uit voor het Nederlandse onderwijs??

Dimenxian

Tijdens de NECC (National Educational Computing Conference) 2007 zal ook de finale plaatsvinden van Tabula Digita's Multiplayer Educational Game. Voor zover ik kan zien gaat het om het spel Dimenxian; een spel dat gaat over algebra. De demoversie van het spel kun je gratis downloaden. Hierin leer je over coördinaten en kwadranten, en over hoe je een grafiek tekent, met een aantal punten daarin. Niet een echt spectaculaire leerwinst, lijkt mij: volgens mij kun je dat net zo snel leren op allerlei andere manieren dan via dit spel. Maar ja, ik heb natuurlijk alleen de demoversie gezien, en het is zeker zo dat dit spel op gamende leerlingen meer aantrekkingskracht zal hebben dan allerlei andere manieren om je deze kennis eigen te maken.

In de demo kun je natuurlijk niet met anderen tegelijkertijd spelen en dat is wel jammer. Ik denk dat juist dat erg leuk is. Het spel is in ieder geval mooi (3D) vormgegeven, en de kennis die nodig is om het spel te spelen, is mooi verwerkt in het spel. Heel vaak zie je dat in educatieve spellen dat leerdoel en spel niets met elkaar te maken hebben. Dan ben je lekker aan het spelen, en dan moet je ineens allerlei vragen beantwoorden. Dat gebeurt niet in het spel: het is een adventure waarbij je eerst gegevens moet ophalen en dan goed moet verwerken om het spel te kunnen spelen.

Het is jammer dat het een Engelstalig spel is: ik denk dat een Nederlandse vertaling een waardevolle aanvulling zou zijn op de leermiddelenmarkt!

Toegevoegd: zoekmachine

Ik heb aan mijn weblog een zoekmachine toegevoegd. Gemaakt met Google. Met deze homemade zoekmachine kun je zoeken in door jouzelf gekozen sites. Het leek me wel handig om met één druk op de knop alle weblogs over games en onderwijs te die ik volg te kunnen doorzoeken. Misschien vinden jullie het ook handig, vandaar dat ik de 'zoekmachine' in dit weblog heb opgenomen.

Je kunt niet alleen bepalen welke sites je wilt doorzoeken in je eigen Google-zoekmachine, je kunt op allerlei andere manieren je zoekmachine verder vormgeven. Je kunt een groep websites in een keer toevoegen, annotaties toevoegen of een datum, aangeven als hits van een bepaalde site bovenaan moeten komen, termen om searches te verfijnen, en er is een mogelijkheid om samen met anderen je zoekmachine samen te stellen.

Ik heb het allemaal nog niet echt getest, maar het lijkt me reuze handig met name voor het onderwijs. Zo kan elke sectie een eigen zoekmachine maken die alleen zoekt in de door de sectie geselecteerde sites. Je kunt dat als docent zelf doen, maar je kunt er ook een opdracht van maken voor de leerlingen.

Ik ga eerst maar eens proberen hoe mijn eigen zoekmachientje bevalt. Er zijn nog wel wat zaken die ik wil uitzoeken. Ik heb bijvoorbeeld mijn FURL-archief met (gratis) educatieve games opgenomen als één van de sites, maar ik krijg daaruit maar heel beperkt resultaten. De meeste resultaten zijn xml-pagina's, maar soms ook weer niet. Komt dat omdat niet alle pagina's van mijn FURL-archief door Google zijn gevonden? Of is er wat anders aan de hand? Wie heeft hier het antwoord op? Verder hoor ook graag wat jullie vinden van deze feature. Handig? Of is het toch makkelijker om te zoeken met een gewone zoekmachine?

Pulse

Het nulnummer van het tijdschrift Pulse is uit. Pulse is, volgens de informatie op de site: een 'netwerk voor leraren en lerenden'. Maar op dit moment is het nog alleen een tijdschrift: de site waar het netwerken moet gaan plaatsvinden is nog niet opgetuigd. Maar als de rest van de site dezelfde kwaliteit gaat bieden als het tijdschrift, dan is dat netwerk iets waar we met zijn allen echt naar mogen uitkijken.

Ik heb het tijdschrift van voor naar achter in één ruk uitgelezen. De internetles van Tessa van Zadelhoff over de groei van de wereldbevolking, het artikel van John Bronkhorst over visie en zelf ontwikkelen van digitaal materiaal, Frits Kouwenhove over wat je niet en wat je wel mag overnemen van het web, de opdrachten met Excel van René Franquinet en Jan Lepeltak over het waarom van zelf ontwikkelen van leermateriaal. Omdat ik veel van mijn vakliteratuur haal uit weblogs en e-zines, ben ik redelijk op de hoogte van allerlei zaken en ik sla in veel tijdschriften dan ook artikelen over omdat ik daarover al elders heb gelezen. Maar dit keer was daarvan geen sprake, omdat de artikelen echt verdieping geven op datgene wat elders te vinden is.

Alhoewel dit nog maar een proefversie is, heb ik de redactie een mailtje gestuurd dat ik me al op voorhand aanmeld als abonnee. Als nu veel mensen dat doen, dan is de kans groot dat na dit nulnummer nog meer nummers volgen en hopelijk wordt dan ook de site verder ingevuld als netwerkplek. Ik zou er in ieder geval erg blij mee zijn!

Zelda, Twilight Princess; licht of duister?

De strijd tussen licht en duister is een bijzonder begrip, dat niet alleen in games en films weergegeven wordt. Licht staat voor al het goede op de wereld en duister voor al het kwaad, met als het boodschap dat als er licht aanwezig is in het duister, het licht altijd wint en dus het goede altijd overwint. Dit is echter een redelijk zwart-wit boodschap, want het goede wint niet altijd in de echte wereld, maar voor games en films is het een leuk thema om te gebruiken, want vooral in games is het de bedoeling dat het licht overwint. Nintendo heeft dit in concept genomen, en heeft dit verwerkt in de nieuwe zelda game, Zelda, Twilight Princess. Deze is behalve op de gamecube ook op de wii uitgekomen, wat natuurlijk een heel erg leuk idee is voor een third person zwaardgame.

In Zelda, Twilight Princess ben je Link, een jongen die in een klein dorpje opgroeit en opgevoed wordt tot een man, zoals het iedere jongen daar betaamt. Hij hoed geiten, hij leert zwaardvechten en in zijn vrije tijd vliegt hij graag met behulp van een kip de heuvel af. Maar Link staat een bijzonder lot te wachten als de koning van het duister terugkeert, en al het licht uit de omgeving weghaalt en het verandert in een grote, donkere boel. Bovendien neemt hij ook kinderen uit het dorp mee. Genoeg reden voor Link om op pad te gaan en die schurken eens mores te leren!

Zelda, Twilight princess is een puzzle-adventure. Je gaat op pad met je zwaard om vijanden te verslaan, maar de puzzels maken ook een groot deel van het spel. Je gaat eerst op pad om de 3 light spirits in elke provincie te herstellen en vervolgens het kwaad in iedere provincie te verbannen. Dit geeft leuke locaties, en laat je ook erg puzzelen met de elementen, wat zeer leuke taferelen oplevert. De eindbazen zijn gevarieerd, de uitdaging voldoende, misschien iets te veel bij zommige puzzels. Leuk is vooral dat deze game erg leuk gebruik maakt van de wii, met het slaan met je zwaard, richten met je boog en met je boomerang, zelfs het vliegen doe je met je controller. Bovendien is dit spel zeer uitgebreid. Voor iedereen die een wii heeft en die er de mogelijkheden van graag wil benutten, dit is je kans!

Welkom op Downingstreet 10

Politiek in Engeland vond ik altijd maar een ondoorzichtig gebeuren. De Labour party, de Conservatives, Liberals en Social Democrats (in 1988 samengevoegd tot Liberal Democrats): het was me nooit duidelijk wie waarvoor stond. In het spel Great Britain Ltd moet je als 'Prime Minister' de belangen van de partij van jouw keuze zo goed mogelijk behartigen en besluiten nemen over de hoogte van de belastingen in Engeland, de sociale voorzieningen en keuzes maken of je je geld uitgeeft aan extra woningen, onderwijs, huisvesting of infrastructuur. Je doel is om jouw partij bij de volgende verkiezen zo hoog mogelijk te laten eindigen.

Een remake van het spel Great Britain Ltd, dat ontworpen is voor de ZX-Spectrum (één van de eerste homecomputers die in vele huiskamers in Nederland te vinden was) kan nog altijd gespeeld worden. Natuurlijk zijn de graphics niet vergelijkbaar met die van de huidige games, en wat meer variatie (onverwachte gebeurtenissen, meer verhaallijnen enz.) zou verbeterd kunnen worden, maar ik vind Great Britain Ltd nog altijd de moeite waard om te spelen (ook al zijn de politieke krachten verschoven sinds het spel uitkwam in 1982). Het is leuk om je de baas te voelen van Downingstreet 10, en te kunnen kiezen hoe Engeland bestuurd moet worden. En je leert er veel van: over de economie in Engeland (en ook over macro-economie in het algemeen), over de Engelse (politieke) cultuur, en het is ook een uitstekend uitgangspunt voor een discussie over maatschappelijke vraagstukken in Engeland of in ons eigen land.

Great Britain Ltd leent zich er uitstekend voor om in (kleine) groepjes te spelen (bijvoorbeeld met een smartboard), en dan te overleggen over de voors of tegens. Het spel wordt extra interessant als je iemand (in real life of virtueel) uitnodigt die werkt in de politiek, bijv. iemand uit de gemeenteraad, of van de Engelse ambassade. Welke keuzes zou hij/zij maken en waarom?

Doolhofspelletjes, maar dan een heleboel!

Rubik's Kubus was voor mij destijds een te grote uitdaging. Ik heb wel een wiskundeknobbel, maar geen geduld en beide zijn nodig om de systematiek van deze puzzel te doorgronden.

Nu heb ik iets gevonden wat beter bij mij past: een site met doolhofspellen. Niet zoals ze staan in de puzzelboekjes die ik ooit kocht voor mijn kinderen: op deze site vind je talloze variaties op het thema. Wat ik erg handig vind is dat de meeste spellen op verschillende niveaus worden aangeboden. Je kunt starten op een beginnersniveau, en als je systematiek van het spelletje doorhebt, kun je overstappen naar een hoger niveau. Onderschat overigens dat beginnersniveau niet: ik had soms op dat niveau al moeite om het spel uit te spelen.

Ik ben geen wiskundeleraar, maar het lijkt mij prachtig materiaal voor dat vak. Logisch denken, het doorgronden van complexe systemen: het zit er allemaal in. Het lijkt me leuk om leerlingen uit te dagen om voor één van deze spellen het systeem te doorgronden. Een mooie opdracht volgens mij om met de hele klas uit te werken, met behulp van een weblog. Als je wilt weten hoe je dat kunt aanpakken, neem dan een kijkje op het weblog van Klaas Wijnia. En wil je weten waarom werken met een weblog in deze situatie zinvol is, dan kun je terecht op het weblog van zijn dochter die het hele traject heeft gevolgd, en de voors en tegens ervan in kaart heeft gebracht.

Wie fiets-t-ypt het snelst?

Ik ben niet echt van de elektronische gadgets, maar deze leek me leuk voor het onderwijs. Ik hoor steeds vaker dat leerlingen lessen krijgen in typvaardigheid. Daar ben ik een groot voorstander van: als ik alles wat ik typ met twee vingers zou moeten inkloppen dan zou ik iedere dag tijd tekort komen. Typles vind ik daarom eigenlijk een must, in dit mediatijdperk. Maar leren typen doe je pas echt in de praktijk, dus na de typlessen. En ik weet uit ervaring dat het soms moeite kost om kinderen te dwingen om met tien vingers te typen, als ze gewend zijn om er maar twee te gebruiken en daarmee een redelijke snelheid ontwikkeld hebben.

Deze muis kan daarbij helpen. Je sluit hem aan op de USB-poort van je p.c. Hoe sneller je typt, des te harder draaien de poten van de muis in het rond en des te hoger is het toerental dat op het display verschijnt. Ik denk dat kinderen het prachtig vinden om tijdens het typen te zien hoe snel ze dat doen. Je zou hem ook kunnen gebruiken als metafoor om uit te leggen waarom het van belang is dat je een continue snelheid hebt en ritmisch leert typen. Een wielrenner probeert immers ook om zijn trappers in een stabiel ritme rond te laten draaien, dan presteer je uiteindelijk het best (althans: dat is wat ik hoor van wielrenners; ik ben zelf niet van die sport ;-) )

Maar echt leuk is het volgens mij om de muis een rondje te laten maken door de klas, zodat iedereen een keer kan controleren hoe snel die al typt. En wie aan het eind van de ronde de muis het hardst heeft kunnen laten fietsen, die verdient natuurlijk de typ-muis-trofee!