Het gemene aan geen cijfers

Door: Martijn van den Berg

6VWO, het jaar dat bekend staat als het laatste jaar van een lang durende opleiding, het jaar waar je enige cijfers de cijfers zijn die zwaar tellen, het jaar waarin je alles wat je doet goed moet doen, anders ga je lerend ten onder. Je hoort over mensen die continu zitten te leren. Ik neem deel aan dit jaar. En toch, ik heb behalve alle preken van de mentor over studiekeuze en de uitleg van leraren over examentoetsen nog niets gemerkt.

De planner is niet leeg. Het enige dat me opvalt is dat onder het anders zo volle vakje met toetsing meestal slechts één ding staat, af en toe zelfs niets. Dit komt omdat men het nutteloos acht cijfers te geven in het laatste jaar behalve de examencijfers om de redenen dat leerlingen al genoeg werk hebben en omdat men het nutteloos vindt mensen een kans te geven dat ze niet over gaan terwijl ze wel al hun examens gehaald hebben.

En dit vind ik terecht, maar aan de andere kant ook verraderlijk. Want sommige mensen hebben toetsing nodig als motivatie om te werken. Toetsing is niet alleen een manier om te testen wat leerlingen weten, het is ook een manier om ze bij te houden. En het probleem met huiswerk is dat als je het niet bijhoudt, het heel moeilijk is om op te pakken. Daarnaast is er ook nog het probleem van de bezemklas, die wij schijnen te zijn. Dat betekent dat als iemand uit mijn jaar het examen niet haalt, hij een probleem zal krijgen vanwege de vernieuwde tweede fase.

Op dit moment heb ik een rustige start. Dit betekent dat ik alles probeer bij te houden. Maar uiteindelijk zal ik er ook aan moeten geloven. Het laatste jaar. Ik weet nog niet precies hoe druk het gaat worden, maar zeker is wel dat ik er flink aan zal moeten trekken. Ik ben toch van plan na dit jaar van deze school weg te zijn.